توضیحات اجمالی بخشها:
متن سیصد جلدکتاب و چهارصد و پنجاه مقاله پیرامون امامحسین علیهالسلام با موضوعاتی چون سخنان، تاریخ زندگانی، سیره و فضائل، مقاتل، شعر، عاشورا، ارائه فهرست کلیه کتابها و مقالهها به صورت یکجا (چهل و چهار هزار موضوع)، جستجوی پیشرفته در متن، پاورقی و عناوین، تصاویر و پوسترهای زیبا و جذاب، امکان چاپ صفحات و انتقال متن به دفترچه یادداشت، امکان تغییر محیط برنامه برای سلیقههای مختلف، متن زیارتنامهها، نغمههای دلنشین و همخوانی قابل اجرا در دستگاههای MP3
عبدالله بن زبیر (1)
زمان مطالعه: < 1 دقیقه او نیز از مخالفت کنندگان با بیعت یزید بود.به دنبال آن، از مدینه به مکه پناهنده شد. وی از جمله کسانی بود که میخواست امام حسین «ع» در مکه نماند، زیرا با حضور امام و تجمع مردم بر گرد آن حضرت، زمینهای برای توفیق او نبود(1) این نکته در سخن خود سید الشهدا هم دیده میشود که در پاسخ به
عبدالله بن زهیر ازدی
زمان مطالعه: < 1 دقیقه از سپاه عمر سعد، که فرمانده یک چهارم نیروهای نظامی شهر کوفه بود.
عبدالله بن عباس (1)
زمان مطالعه: < 1 دقیقه از جمله کسانی بود که پس از تصمیم امام حسین «ع» برای رفتن به کوفه، تلاش میکرد آن حضرت را از این سفر بازدارد و بی وفایی کوفیان را یادآوری میکرد و چون کلماتش در اراده امام تاثیر نگذاشت، بشدت متاثر شد.(1) از کسانی بود که از شهادت سید الشهدا پیشاپیش خبر داشت و روز عاشورا در مدینه بود و
عبدالله بن عروه غفاری
زمان مطالعه: < 1 دقیقه نامش را در شمار شهدای حمله اول در روز عاشورا آوردهاند.او و برادرشعبد الرحمن، از شجاعان و اشراف کوفه و صاحبان ولایت اهل بیت بودند و در کربلا خود را به حسین بن علی «ع» رساندند.هر دو با هم به میدان رفتند و جنگیدند و شهید شدند(1) 1) عنصر شجاعت، ج 2، ص 218.
عبدالله بن عفیف ازدی
زمان مطالعه: < 1 دقیقه از بزرگان شیعه، که در مجلس ابن زیاد در کوفه، به او اعتراض کرد.وی از شیعیان برجسته و زاهدان روزگار در کوفه بود، نابینایی روشندل و آگاه و شجاع.چشم چپ خود را در جنگ جمل و چشم راستخود را در جنگ صفین از دست داده بود.پس از شهادت حسین «ع» وقتی ابن زیاد بر منبر کوفه بالا رفت و در
عبدالله بن عقیل بن ابی طالب
زمان مطالعه: < 1 دقیقه از شهدای بنی هاشم در روز عاشورا.عقیل دو پسر داشت که نام هر دو عبدالله بود، یکی بعنوان اکبر یاد میشد، دیگری اصغر.هر دو در کربلا با امام حسین «ع» شهید شدند. نامش در زیارت ناحیه مقدسه هم آمده است.(1) 1) تنقیح المقال، مامقانی، ج 2، ص 199.