زمان مطالعه: < 1 دقیقه تردیدى نیست که مقصود از استشفا به تربت امام حسین علیه السلام، این نبوده که تربت ایشان به طور مطلق (همیشه و همه جا)، جاى‏گزین دارو و درمان گردد. یکى از دلایل روشن این مطلب، احادیث فراوانى است که در آنها به مراجعه به طبیب و بهره‏گیرى از دارو، توصیه شده است.(1) بنا بر این، توصیه به استشفا به تربت‏سیّد

زمان مطالعه: < 1 دقیقه با توجه به احادیثی که ملاحظه شد، می توان گفت: استشفا به تربت امام حسین علیه‌السلام یک مانع دارد و یک شرط و یک ادب.(1) مانع استشفا، انگیزه های غیر الهی است، مانند علاقه به خوردن خاک.(2) شرط استشفا داشتن، اعتقاد راسخ به این حقیقت است که تربت آن امام، به اذن خداوند متعال، در درمان بیماری، مؤثر است.(3) ادب

زمان مطالعه: < 1 دقیقه عنوان: دانشنامه امام حسین بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ‏ (جلد سیزدهم‏) مؤلف: محمد محمدى رى شهرى مترجم: عبدالهادی مسعودی نوبت چاپ: ششم تاریخ چاپ: 1392هـ.ش شمارگان: 700 نسخه ناشر: سازمان چاپ و نشر دارالحدیث

زمان مطالعه: < 1 دقیقه واژه «حکمت»، در لغت، از ریشه «حُکم» به معناى منع است؛ زیرا حُکم و داورى عادلانه، مانع ظلم است. همچنین، دهنه اسب و دیگر چارپایان، «حَکَمه» نامیده مى‏شود؛ چون مانع و مهار کننده حیوان است و نام‏گذارى علم به «حکمت»، بر همین پایه است؛ چون از جهل، جلوگیرى مى‏کند.(1) همچنین بر هر چیز نفوذناپذیرى، صفت «محکم» اطلاق مى‏گردد.(2) آلوسى، در

زمان مطالعه: < 1 دقیقه واژه «حکمت»، بیست بار در قرآن کریم آمده است و خداوند متعال، در این کتاب آسمانى، 91 بار، خود را با صفت «حکیم»، ستوده است.(1) تأمّل در موارد کاربرد این واژه در متون اسلامى، نشان مى‏دهد که حکمت، از نگاه قرآن و حدیث، عبارت است از: مقدّماتِ محکم و استوار علمى، عملى و روحى براى نیل به مقصد والاى انسانیت.

زمان مطالعه: < 1 دقیقه بر پایه آنچه در تعریف کلّى «حکمت» ذکر کردیم، حکمت از نگاه قرآن و حدیث، به سه نوع تقسیم مى‏شود: حکمت علمى، حکمت عملى، و حکمت حقیقى. این تقسیم‏بندى و نام‏گذارى، بر اساس تأمّل در کاربردهاى واژه حکمت در قرآن و احادیث اسلامى است. حکمتِ علمى، عملى و حقیقى، هر یک به منزله پلّه‏هاى نردبان استوارى هستند که انسان با