زمان مطالعه: < 1 دقیقه اخلاص، پس از معرفت، اساسى‏ترین شرط بهره‏گیرى از هر عبادت و از جمله زیارت است. اخلاص نیز مانند معرفت، مراتبى دارد که به میزان آن، زائر از برکات‏ بى‏شمار زیارت، برخوردار مى‏گردد.(1) 1) ر. ک: ج 11 ص 143 (فصل‏هفتم: آداب زیارت امام حسین علیه السلام/ اخلاص).

زمان مطالعه: < 1 دقیقه حقیقت زیارت، جز با داشتن حضور قلب در محضر امام، تحقّق نمى‏یابد. همچنین با پدید آمدن این احساس در زائر، ادبِ دیگرى که خشوع (یعنى اطاعت و تسلیم) است، براى وى حاصل مى‏گردد.(1) 1) ر. ک: ج 11 ص 145 (فصل هفتم/ حضور قلب و تسلیم).

زمان مطالعه: < 1 دقیقه یکى از آداب زیارات امام علیه السلام، شوق است. این ادب، ریشه در محبّت و معرفت زائر دارد. هر چه معرفت انسان نسبت به سیّد الشهدا علیه‌السلام بیشتر شود، محبّت به او افزون‏تر مى‏گردد و اشتیاق بیشترى به زیارت او پیدا مى‏کند و بدین سان، بر پایه روایاتى که در این بخش آمده، کسانى که با اشتیاق بیشترى به زیارت

زمان مطالعه: < 1 دقیقه در شمارى از روایات، تأکید شده که زائر امام حسین علیه السلام، باید با قلبى اندوهناک و چهره‏اى ژولیده و غبارآلود که نشانه افراد مصیبت‏زده است، او را زیارت کند(1). این ادب، در حقیقت، حاصل‏معرفت و محبّت است. کسى که امام را مى‏شناسد و نسبت به او احساس محبّت مى‏کند، طبعا هنگامى که به دیدار او مى‏رود و صحنه شهادت

زمان مطالعه: < 1 دقیقه اهمّیت این آداب، هر چند به اندازه اهمّیت آداب باطنى نیست؛ لیکن رعایت آنها زمینه ساز تحقّق شمارى از آداب باطنى و کمال بهره‏بردارى از برکات آنهاست. مهم‏ترینِ این آداب، از این قرار است:

زمان مطالعه: < 1 دقیقه غسل زیارت، نه تنها ظاهرِ زائر را پاک مى‏کند؛ بلکه پاکى از گناهان و طهارت معنوى را نیز به همراه دارد.(1) 1) ر. ک: ج 11 ص 151 (فصل هفتم/ غسل).