زمان مطالعه: < 1 دقیقه … من زخم خوردم، صبر کردم، دیر کردم من با حسین از کربلا شبگیر کردم‏ آن روز، در جام شفق، مُل(1) کرد خورشید بر خشکْ‏چوب نیزه‏ها، گل کرد خورشید فریادهاى خسته، سر بر اوج مى‏زد وادى به وادى، خون پاکان، موج مى‏زد بى‏دردْ مَردم، ما خدا بى‏درد مردم! نامردْ مَردم، ما خدا نامرد مردم! از پا حسین افتاد و ما

زمان مطالعه: < 1 دقیقه در مِناى دوست، جان دادن، خوش است غرق خون در سجده افتادن، خوش است‏ دادنِ سر بر سرِ پیمان عشق خون‏چکان، بر نیزه استادن، خوش است‏ با تنِ بى سر به قربانگاه عشق سینه را بر خاک بنهادن، خوش است‏ با کمال شوق در یک نصفِ روز جان هفتاد و دو تن دادن، خوش است‏ در برِ تیر بلاى عشقِ

زمان مطالعه: 2 دقیقه مى‏گریم از غمى که فزون‏تر زعالَم است گر نعره برکشم زگلوى فلک، کم است‏ پندارم آن که پشت فلک نیز خم شود زین غم که پشت عاطفه زان تا ابد، خم است‏ یک نیزه از فراز حقیقت، فراتر است آن سر که در تلاوتِ آیاتِ محکم است‏ ما مردگانِ زنده کجا، کربلا کجا! بى‏تشنگى، چه سود، گر آبى فراهم است‏

زمان مطالعه: < 1 دقیقه سراپا تشنگى، امّا دلش دریاتر از دریا و رقصى در میان خون خود، زیباتر از زیبا چه شورى داشت آن شیدایى‏ات، بالا بلند من که در میدان دل، سر بُرده‏اى بالاتر از بالا هزاران ارغوان، در شعله‏هاى زخم تو پنهان میان آن همه سوز عطش، پیداتر از پیدا نمى‏دانم چرا آبى‏ترین رود جهان حتّى نَزَد آبى به کام تشنه سقّاتر

زمان مطالعه: < 1 دقیقه ناگاه، باغ سبز پیمبر سوخت آیینه شجاعت حیدر سوخت‏ آتش گرفت فاطمه را گلزار سرو بلندِ قامت اکبر سوخت‏ در حجم نینواى عطش‏پرورد یک باغ از تبارِ صنوبر سوخت‏ رگبار فتنه از همه سو بارید یک دشتْ لاله‏هاى معطّر سوخت‏ از بوستان خرّم پیغمبر سر برکشیده نخل تناور سوخت‏ فریاد «العطش» به هوا برخاست پرواز، روى بال کبوتر سوخت‏ مردى

زمان مطالعه: < 1 دقیقه