زمان مطالعه: < 1 دقیقه از آن زمان که خزان گشت نوبهارِ حسین چو لاله، خلقِ جهان اند داغدارِ حسین‏ نیافت راه چو بر حلق خشک آن مظلوم هنوز، آب فرات است شرمسار حسین‏ بنوش آب و بیاد آر زیر خنجر شمر ز شدّت عطش و قلب پُر شرار حسین‏ فغان و آه که لب‏تشنه، غوطه‏ور گشتند به خون خویش، جوانان گل‏عذار حسین‏ ندانم آتش

زمان مطالعه: < 1 دقیقه این ماه، ماه ماتم سبط پیمبر است؟ یا ماهِ سربلندىِ فرزند حیدر است؟ شیراوژَنى(1) که بر تن و فرقِ مبارکش از زخم تیر، جوشن(2) و از تیغ، مِغفَر(3) است‏ در ظاهر، ار شکسته شد آن شیردل، منال کز آن شکست، باده فتحش به ساغر است‏ سرلوح فتح‏نامه او شد شکستِ او مرد حق ار شکسته شود هم مظفّر است‏ امروز،

زمان مطالعه: < 1 دقیقه خون خورم در غم آن طفل که جاى لَبَنش ریخت دست ستم حرمله، خون در دهنش‏ کودکى کآب ز سرچشمه عصمت مى‏خورد گشت از سوز عطش، آبْ سراپا بدنش‏ گر تن نوگل لیلا نبُود لاله سرخ از چه آغشته به خون گشت چنین پیرهنش‏ غنچه‏اى از چمن زاده زهرا بشکُفت که شد از زخم سِنان، چون گل صدبرگ، تنش‏ گلشنى

زمان مطالعه: < 1 دقیقه به پا به گودى از آن شد خیام اطهر او که چشم خصم، نیفتد به روى دختر او ولى دریغ که بعد از قتال او، دشمن ز روى دختر او برگرفت مِعجَر او نبود قطره‏اى از آب، بهر طفلش و بود فرات، موج‏زنان، جارى از برابر او بداد دستش و نامد به دستش آب و زِ شرم به خیمه‏گاه نیامد

زمان مطالعه: < 1 دقیقه بزرگْ فلسفه قتلِ شاه دین، این است که مرگ سرخ، به از زندگى ننگین است‏ حسین، مظهر آزادگى و آزادى است خوشا کسى که چنینش مرام و آیین است! نه ظلم کن به کسى، نه به زیر ظلم برو که این، مرام حسین است و منطقِ دین است‏ همین نه گریه بر آن شاه تشنه‏لب، کافى است اگر چه گریه

زمان مطالعه: 2 دقیقه شیعیان! دیگر هواى نینوا دارد حسین روىِ دل با کاروان کربلا دارد حسین‏ از حریم کعبه جدّش به اشکى شُست دست مَروِه پشت سر نهاد، امّا صفا دارد حسین‏ مى‏برد در کربلا هفتاد و دو ذبحِ عظیم بیش از اینها حرمت کوى مِنا دارد حسین‏ پیشِ رو، راه دیار نیستى، کافیش نیست اشک و آه عالمى هم در قفا دارد