دسته بندی: نمونه مرثیه‏هایى که از قرن دهم تا سیزدهم، سروده شده‏اند

زمان مطالعه: < 1 دقیقه به خون تپیدن گل‏ها، نشان یک‏رنگى است چمن، عزاى شهیدان کربلا دارد.(1) اى چرخ! چو آن شد، دگر از بهر چه گَردى؟ اى خاک! چو

زمان مطالعه: < 1 دقیقه بودش به گاهواره، یکى دُرّ شاهوار دُرّى به چشم، خُرد و به قیمت، بزرگوار چون شمع صبح، دیده‏اش از گریه، بى‏فروغ جسمش چو ماهِ یک‏شبه،

زمان مطالعه: < 1 دقیقه آن شاه کم‏سپاه، در آن شب به لشکرش حرفى به گریه گفت که از چرخ، خون چکید کاى دوستان! نمانده مرا عمر، جز شبى فردا

زمان مطالعه: < 1 دقیقه اى ظلمت شام، مستقر باش! اى کوکب صبح، مستتر باش! اى مهر، مقیمِ باختر باش! اى چشم فلک، به خواب، در باش! اى مرغ سحر،

زمان مطالعه: 3 دقیقه چون قوم بنى اسد رسیدند یک دشت، تمام، کشته دیدند شه کُشته، همه سپاه، کُشته یک طایفه، بى‏گناه، کُشته‏ صحرا، همه لاله‏زار گشته یک کُشته،

زمان مطالعه: < 1 دقیقه حریم عصمت، آن گه ناقه عریان سوارى‏ها؟! نگون باد از هَیونِ(1) چرخ، این زرّین عِمارى‏ها! یکى چونان که نیلوفر، در آب از اشکِ ناکامى یکى

زمان مطالعه: 2 دقیقه بارد چه؟ خون، ز دیده. چه سان؟ روز و شب. چرا؟ از غم. کدام غم؟ غمِ سلطان کربلا نامش که بُد؟ حسین. ز نژاد که؟

زمان مطالعه: 2 دقیقه زینب، چو دید پیکرى اندر میان خون چون آسمان و زخم تن از انجُمش فزون‏ بى حدْ جراحتى، نتوان گفتنش که چند پامالْ پیکرى، نتوان

زمان مطالعه: 2 دقیقه این سعادت، از ازَل اندوخته است این شهادت، از على آموخته است‏ چون پیام دوست از دشمن شِنُفت زیر زخم تیغ دشمن، «فُزْتُ»(1) گفت‏ هر

زمان مطالعه: < 1 دقیقه آتش زد این بهار، جگرهاى تفته را مانَد سحاب، خیمه بر باد رفته را بود آتشى نهفته به دل‏ها و بر فروخت باد بهار، آتش