فراخوان یاران

مختار به بهانه‏ی بیماری به بستر رفت و بی‏درنگ پیک‏هایی به سوی سرداران خویش گسیل داشت و به کمک او یاران را فراخواند و آنان را در خانه‏های اطراف برای ساعت موعود جای داد و پس از مشاوره با سرداران خویش بویژه «ابراهیم بن اشتر» بر آن شد که در شب جمعه برابر با چهارم ربیع‏الاول به سال 66 ه.ق قیام را آغاز نماید.

یک شب پیش از شب موعود بود که ابراهیم بن اشتر لباس رزم پوشید و به همراه گروهی از جنگاوران قبیله‏ی خویش بسوی مقر مختار حرکت کرد و بر سر راه خویش با نیروهای استاندار که حکومت نظامی اعلان کرده بودند برخورد کرد و با پیش آمدن درگیری و کشته شدن یکی از سرکردگان سپاه «عبدالله بن مطیع»، آغاز قیام، یک شب به پیش افتاد.

مختار خود نیز لباس رزم پوشید و به طرفداران خویش دستور داد تا با طنین افکن ساختن ندای «یا لثارات الحسین» آغاز قیام را به گوش طرفدارانش برسانند.

او هدف خویش را مبارزه با اموی مسلکان، و به کف گرفتن قدرت و به کیفر رساندن کشندگان حسین علیه‏السلام و یارانش اعلان کرد و به نیروهای خویش و فرمانده‏ی آنان ابراهیم بن اشتر توصیه کرد تا سر حد امکان با نیروهای «ابن‏زبیر» درگیر نشود و تنها برای دفاع از خویش با آنان پیکار کنند.

«ابراهیم بن اشتر» نیز رو به بارگاه خدا کرد و گفت:

پروردگارا! تو خود می‏دانی که ما در راه دفاع از حقوق و حرمت خاندان پیامبرت، به خشم آمدیم و اینک در اندیشه‏ی خونخواهی از شهیدان آنان و کیفر کشندگان آنان هستیم، بنابراین ما را بر دشمنان آنان پیروز ساز.

و بدینسان درگیری آغاز شد و پس از پیکاری سخت… کوفه به دست طرفداران مختار افتاد…