فرمانده سپاه اموی روز عاشورا و فردای آن روز را در کربلا ماند(1) و دستور داد سرهای دیگر شهیدان راه حق را، بسان سالارشان حسین علیهالسلام از پیکرها جدا کردند، آنگاه هفتاد و دو سر را(2) بوسیله سرکردگان سپاه همچون: «شمر»، قیس بن اشعث، عمرو بن حجاج، و عزرة بن قیس بسوی کوفه روان ساخت و آنان آن سرها را نزد «ابنزیاد» بردند.
آنگاه به «حمید احمری»(3) دستور داد ندای کوچ سر داد و دختران و خواهران حسین علیهالسلام و کودکادنی را که به همراه آنان بودند، همه را به همراه سید الساجدین که در بستر بیماری بود، با خود بسوی کوفه حرکت داد.
«قرة بن قیس تمیمی» میگوید: من هرگز لحظات عبور زینب از کنار قتلگاه را فراموش نخواهم ساخت، بویژه آن لحظهای که دخت فرزانهی فاطمه، بر پیکر به خون خفتهی برادرش حسین علیهالسلام گذشت. او از ژرفای دل فریاد برمیآورد که:
یا محمداه! یا محمداه!…
صلی علیک ملائکة السماء، هذا الحسین بالعراء، مرمل بالدماء، مقطع الأعضاء،
یا محمداه! و بناتک سبایا، و ذریتک مقتلة تسغی علیها الصبا!
فأبکت و الله کل عدو و صدیق…
هان ای نیای گرانقدرم! ای محمد!! ای محمد!
درود فرشتگان آسمان بر تو باد!
این حسین توست که در این پهن دشت نینوا، غرق در خون و با بدن پاره پاره بر بستر خاک افتاده است.
ای نیای گرانقدرم! ای محمد!
بنگر که دختران ارجمندت را به اسارت میبرند!!
و نسل پاک و سرفرازت به خون خفتهاند و باد صبا بر پیکرهای آغشته به خون آنان میوزد!!
به خدای سوگند که «زینب» هر دشمن و دوستی را گریاند.(4)
و دیگر بانوان حرم حسین علیهالسلام نیز شیون کردند و بر چهرههای خود زدند(5)
و پیکر پاک آن حضرت و یارانش را «بنیاسد» پس از دو روز از شهادتشان به خاک سپردند(6)(7)
1) ارشاد، ص 243.
2) ارشاد، ص 243، اما «تذکره» شمار سرها را 92 سر مینویسد ص 256، که بنظر میرسد اشتباه چاپی است، چرا که در ص 259 می گوید: شمار سرها فراتر از هفتاد سر بود.
3) «حمید بن بکیر احمری» از محافظان «عبید» بود و همان کسی است که او را بر شریح قاضی گماشت تا از «هانی» در زندان دیدن کند و مردم را بفریبد. تاریخ طبری، ج 5، ص 368.
4) تذکره، ص 256.
5) این خبر را «ابومخنف» از «ابوزهیر عبسی» و او نیز از «قرة بن قیس» آورده است تاریخ طبری، ج 5، ص 455.
6) این را از «سلیمان بن ابیراشد»، و او نیز از «حمید بن مسلم» آورده است. تاریخ طبری، ج 5، ص 455 و 453.
7) ارشاد، ص 243 و ص 249؛ مروج الذهب، ج 3، ص 72. اما مشهور این است که این پیکرها سه روز پس از شهادت حسین علیهالسلام بوسیله سید الساجدین علیهالسلام به همراه «بنیاسد» به خاک سپرده شد. گفتگوی «علی بن حمزه» با امام رضا علیهالسلام نیز نشانگر این حقیقت است. مقتل الحسین، مقرم ص 415.
