اهل تفسیر در آیهی مبارکهی: «ما اصابکم من مصیبة فبما کسبت ایدیکم»(1) اختلاف کردهاند. بعضی گفتهاند: عام است، و بعضی گفتهاند: خاص به غیر معصومین است، و بعضی گفتهاند که: مراد به مصیبت در این آیه، عقوبات حدود است.
و از جواب حضرت سجاد (ع) ظاهر میشود که مصایب ائمهی معصومین (ع) از جهت افعال و اعمال نیست، بلکه ابتلای ایشان از جهت ظهور کمالات و مراتب صبر و رضای به تقدیر است.
و در «قرب الاسناد» حمیری در تفسیر آیه، سؤال شده از جناب صادق (ع) که «ما أصاب من مصیبة فبما کسبت أیدیکم»، آنچه از مصیبات به امیرالمؤمنین (ع) و اهل بیت رسید از این قبیل بوده؟ فرمود که: رسول خدا روزی هفتاد مرتبه استغفار میکرد بدون گناهی.
و در تفسیر قمی به سند صحیح معتبری روایت شده که منهال بن عمرو ملاقات کرد حضرت سجاد (ع) را و پرسش حال کرد. جواب فرمود که: ما مانند اسرای بنیاسرائیل است در گرفتاری به فرعون و کشتن پسرهای ایشان و زنده داشتن زنان. و تمام افتخار عرب به محمد (ص) بود، و از برای اهل بیت او حقی نشناختند.
و مکالمات حضرت را با منهال، سید محدث جزائری به وجه مبسوطی در کتاب انوار نعمانیه ایراد نموده، هر که خواهد مراجعه نماید.(2)
1) شوری، 30.
2) جزایری: الانوار النعمانیة، ج 3، ص 253 – 252، شرکت چاپ، تبریز؛ ابننما: مثیر الاحزان، ص 105، چاپ امیر، قم، 1406 ه.
