زمان مطالعه: < 1 دقیقه
از یاران برجسته علی علیه السلام بود.وی در قیام توابین به خونخواهی شهدای کربلا، پس از کشته شدن سلیمان بن صرد رهبر توابین، پرچم نبرد را به دست گرفت و دلیرانهجنگید تا
کشته شد.شهادتش در سال 65 هجری در «عین الورده» بود.(1) از اینکه توفیق شهادت در رکاب سید الشهدا را نیافته بود بشدت اندوهگین بود و این حسرت را درخطابهای که در جمع توابین ایراد کرد، بر زبان آورد و از اینکه با رسیدن نامه و پیک امام، از فداکاری در راهش مضایقه کرده و یاریش نکرد، خود و جمع یاران را ملامت کرد.(2)
1) مروج الذهب، ج 3، ص 94، تاریخ الاسلام، ذهبی، ج 5، ص 248.
2) حیاة الامام الحسین، ج 3، ص 362.
