از سنتهای شیعی، فرستادن درود و سلام بر حسین «ع» و لعنت بر قاتلان او هنگام آبنوشیدن است.لعن به معنای طرد از رحمت و دور کردن است.عرب، هر گاه کسی تمرد میکرد، او را از خود طرد میکردند تا گناهان او دامنگیرشان نشود.(1)
امام صادق علیه السلام، به نقل داود رقی، آب خواست و نوشید و چشمانش اشکبارشد، سپس فرمود: لعنت خدا بر قاتل حسین، هرگز بندهای نیست که آب بنوشد و حسین را یاد کند و قاتل او را لعنت کند، مگر آنکه خداوند، برای او صد هزار حسنه مینویسد وصد هزار سیئه از او محو میکند…: «ما من عبد شرب الماء فذکر الحسین و لعن قاتله الا کتبالله له مائة الف حسنة و حط عنه ماة الف سیئة…»(2) و این، جزء فرهنگ عاشورایی مردم شده است و بر سقاخانهها مینویسند: «آبی بنوش و لعنتحق بر یزید کن».لعنت بر یزید و ابن زیاد و شمر و دیگر عاملان و مباشران و زمینهسازان حادثه عاشورا و قتل امامحسین «ع» در
زیارتنامههای متعددی از جمله در زیارت عاشورا و وارث آمده است: «اللهم العن یزید خامسا و العن عبید الله بن زیاد و ابن مرجانة و عمر بن سعد و شمرا و آل ابی سفیان و آل زیاد و آل مروان الی یوم القیامة».(3)
1) مجمع البحرین.
2) اسرار الشهادة، فاضل دربندی، ص 77، مناقب، ابن شهر آشوب، ج 4، ص 87.
3) زیارت عاشورا، مفاتیح الجنان، ص 458.
