ای ابا عبدالله!هیچ روزی همچون روز تو (عاشورا) نیست.مضمون سخنی از زین العابدین «ع» است.روزی امام سجاد «ع» به پسر عباس «ع» نگاه کرد و گریست.یاد از روز احد کرد که حمزه در آن کشته شد، سپس یاد از موته کرد که جعفر بن ابی طالب آنجا به شهادت رسید. سپس فرمود: «لا یوم کیوم الحسین، ازدلف الیه ثلاثون الف رجل یزعمون انهم من هذه الامة کل یتقرب الی الله عز و جل بدمه و هو بالله یذکرهم فلا یتعظون حتی قتلوه بغیا و ظلما و عدوانا…»،(1) هیچ روزی چون روز حسین «ع» نیست، که سی هزار نفربر ضد او گرد آمدند که همه خود را از این امت میپنداشتند و همه با ریختن خون او به خدا تقرب میجستند.او آنان را به یاد خدا میانداخت، اما آنان پند
نمیگرفتند، تا آنکه او را از روی ستم و تجاوز و دشمنی کشتند.خداوند، «عباس» را رحمت کند که ایثار کرد و امتحان داد و جان خویش را فدای برادرش کرد…»(2) امام حسن مجتبی و امیر المؤمنین «ع» نیز خطاب به سید الشهدا «ع» فرمودهاند: «لا یوم کیومک یا ابا عبدالله»(3) گر چه همه شهادتها و مصیبتهای اهل بیت پیامبر، سنگین و اندوهبار است، اما آنچه در کربلا گذشت، بالاترین داغ و سوگ بود و هیچ حادثهای به دلخراشی عاشورا و هیچ امامی و شهیدی به مظلومیت ابا عبدالله «ع» و فرزندان او نیست.این است که از جمله فوق، بعنوان تسلای خاطر داغدیدگان هم استفاده میشود و این توصیه ائمه است که هر گاه مصیبتی برای شما پیش آمد، از عاشورا و مصائب اهل بیت «ع» یاد کنید، تا تحمل داغ بر شما آسان شود. مرثیهخوانان نیز، هر گاه از هر امامی روضه بخوانند، یا از هر مصیبت جانگدازی یاد کنند، در پایان با نقل جمله بالا، گریز به کربلا میزنند، که بالاترین سوگهاست و بحق، با توجه به مصائب اهل بیت در کربلا، هر غم و مصیبتی کوچک و قابل تحمل میشود.
1) ناسخ التواریخ، ج 4، ص 73 (به نقل از امالی صدوق)، بحار الانوار، ج 22، ص 274.
2) معالی السبطین، ج 2، ص 10، مناقب، ابن شهر آشوب، ج 4، ص 86.
3) همان.
