زمان مطالعه: < 1 دقیقه
حلقی که بود بوسه گه مصطفی مدام
آزردهاش ز خنجر فولاد کردهای(1)
پس از شهادت امام حسین «ع»، سر مطهرش را از پیکر جدا کردند.تیغ بر حلقومی نهادند که بوسهگاه رسول خدا «ص» بود.از این رو، لقب «ذبیح» بر آن حضرت دادهاند و همچنین تعبیر «مجزور الراس» از زبان زینب کبری نقل شده است.در برخی مقتلها آمدهاست که حضرت زینب، هنگام وداع جسد برادرش، پیکر او را در آغوش گرفت، لب برحلقوم بریده سید الشهدا «ع» نهاد و بوسید و با آن بدن خونین وداع کرد.(2)
آن سو نگران، نگاه پیغمبر بود
خورشید، رسول آه پیغمبر بود
ای تیغ پلید، میشکستی ای کاش
آن حنجره، بوسهگاه پیغمبر بود(3)
1) محتشم کاشانی.
2) معالی السبطین، ج 2، ص 55.
3) ساعد باقری.
