زمان مطالعه: < 1 دقیقه
روز عاشورا، چون امام حسین «ع» اصرار کوفیان را بر کشتن او دید، قرآن را گرفت و باز کرد و بر سر نهاد و صدا زد: میان من و شما، قرآن و جدم رسول خدا «ص» داور باد!ای گروه! چرا ریختن خونم را روا میشمارید؟ مگر من فرزند پیامبر شما نیستم؟… آنگاهکودک شیر خوار خود را که از تشنگی میگریست بر سر دست گرفت و فرمود: اگر بر منرحم نمیکنید، بر این کودک رحم کنید «ان لم ترحمونی فارحموا هذا الطفل».این اقتدا به پدرش علی «ع» بود که قرآن بر سر نهاد و یاران سست عنصر خویش را نفرین کرد.(1)
1) سفینة البحار، ج 2، ص 16.
