عمود

به معنای ستون وسط خیمه.نیز به معنایی گرز و چوبدستی، که همچون تیغ و نیزه و تیرو کمان، از ابزار جنگی قدیم بوده است.در کیفیت ‏شهادت حضرت اباالفضل‏ «ع‏» آمده‏است که پس از آنکه حکیم بن طفیل در نخلستان کمین کرد و با شمشیر دست چپ او را هم از کار انداخت، آنگاه کسی با گرزی آهنین بر عباس زد و او را کشت‏ «فضربه ملعون ‏بعمود من حدید فقتله‏».(1) در مرثیه‏ها نیز گفته می‏شود که پس از شهادت عباس‏ «ع‏»، امام‏حسین‏ «ع‏» عمود خیمه او را خواباند، بعلامت اینکه صاحب این خیمه به شهادت رسیده‏ است.در میدان عاشورا، نمونه‏هایی نقل شده که کسانی به جای نیزه و شمشیر، دست برده‏ و چوبها یا ستون خیمه‏ها را برداشته و با آن به دشمن حمله کرده‏اند، از جمله مادر شهید عمرو بن جناده.

1) بحار الانوار، ج 45، ص 41.