از فرماندهان خشن و جنایتکار سپاه کوفه در حادثه کربلا و از قاتلان سید الشهدا علیه السلام. وی از طایفه بنی کلاب و از رؤسای هوازن، و مردی شجاع بود کهدر جنگ صفین هم در لشکر امیر المؤمنین «ع» بود، سپس ساکن کوفه شد و به روایت حدیث پرداخت.نامش «شرحبیل» و کینهاش «ابو السابغه» بود.وی از فرماندهان سپاهعمر سعد در حادثه کربلا بود و پس از سستی ابن سعد در برخورد قاطع با امام حسین «ع» همراه با فرمانی از سوی ابن زیاد به کربلا آمد که اگر عمر سعد حاضر به انجام ماموریتنباشد، وی آن را بر عهده گیرد.در کربلا، فرمانده جناح چپ میدان بود.پس از شهادت امام حسین «ع»، عبید الله سر امام حسین را همراه او به شام نزد یزید فرستاد.سپس وی بهکوفه بازگشت.وقتی قیام مختار در کوفه پیش آمد، شمر از کوفه بیرون رفت.مختار غلامخویش را با گروهی به طلب او فرستاد.شمر غلام مختار را کشت و به «کلتانیه» از قرای خوزستان رفت.جمعی از سپاهیان مختار به سرکردگی «ابو عمره» به جنگ او رفتند. شمر در این نبرد کشته شد و
تن او را پیش سگان انداختند.(1) به نقلی دیگر، پس از خروج مختار، دستگیر و کشته شد.(2)
نشستن او روی سینه امام حسین «ع» برای بریدن سر مطهر، حمله به خیام اهل بیت، امان نامه آوردن برای عباس تا او را از امام جدا کند، از جنایات دیگر اوست.مردی آبله روو بد سیرت و زشت صورت بود و زنازاده به حساب میآمد.نامش در زیارت عاشورا، همراه با لعنت آمده است «و لعن الله شمرا».امام حسین «ع»، سخن پرشور «ان لم یکن لکمدین…» را هنگام هجوم شمر به سراپرده امامت و خیمههای اهل بیت فرمود.(3) در آخرینلحظات حیات امام حسین «ع» هم که آن حضرت بر زمین افتاده بود، باز عدهای را تحریک کرد که بر آن حضرت حمله آوردند.(4)
1) فرهنگ فارسی، معین.بخش اعلام، معارف و معاریف، ج 3، ص 1344.
2) سفینة البحار، ج 1، ص 714.
3) مقاتل الطالبیین، ص 79.
4) ارشاد، ص 242.
