قاضی معروف کوفه که وابسته به امویان بود.شریح بن حارث، در اصل یمنی بود و در زمان عمر به قضاوت کوفه منصوب شد و مدت 60 سال این شغل را داشت، جز در ایام عبدالله زبیر که سه سال این کار را ترک کرد و در ایام حجاج، دست از این کار کشید و خانه نشین شد تا زمان مرگش در سال 97 یا 98 هجری، که عمرش بیش از صد سال بود. در زمان علی «ع» هم مدتی بر منصب قضاوت بود.وقتی امام، وی را به این منصب گماشت، بر او شرط کرد که هیچ حکمی را اجرا نکند مگر آنکه آن را بر آن حضرت عرضه کند.(1) علی «ع» یک بار بر او خشم گرفت و از کوفه بیرونش کرد.وی طبع شعر هم داشت و شوخ طبع بود.(2)
وقتی ابن زیاد در کوفه، هانی بن عروه را دستگیر و در قصر با او بدرفتاری کرد،
هواداران هانی در بیرون، به فکر این که او را کشتند، سر و صدا راه انداختند.شریح قاضی به امر ابن زیاد بیرون قصر آمد و شهادت داد که هانی زنده است، تا جمعیت هوادار او متفرق شوند.(3) معروف است که وی به دستور عبید الله زیاد، فتوا داد که چون حسین بنعلی «ع» بر خلیفه وقت خروج کرده است، دفع او بر مسلمانان واجب است.چهره شریح قاضی، به عنوان عالم وابسته به دربار ستم و در خدمت زور و تزویر شناخته میشود و همیشه برای کوبیدن حق، از چهره افراد مذهبی و موجه که مردم حرفشان را میپذیرند استفاده میکنند.شریح نیز در منصب قضاوت بود و چنین سوء استفادهای از موقعیت او به نفع حکومت جور انجام گرفت.
1) وسائل الشیعه، ج 18، ص 6.
2) بحار الانوار، ج 42، ص 175.حالات مفصل او را در همین ماخذ مطالعه کنید.
3) مروج الذهب، ج 3، ص 57.
