رهبر نهضت توابین در کوفه که به خونخواهی سید الشهدا «ع» قیام کرد و شهید شد. سلیمان بن صرد، از چهرههای برجسته و سرشناس شیعه در کوفه و از بزرگان طایفه خودش به شمار میرفت و قدر و منزلتی عظیم داشت.نامش در جاهلیت، «یسار» بود.نام
«سلیمان» را پیامبر اسلام بر او نهاد.کنیهاش «ابو المطرف» بود.از اصحاب پیامبر محسوب میشد و در جنگ صفین و معرکههای دیگر نیز در رکاب امیر المؤمنین «ع» بود.از اولین مسلمانانی بود که ساکن کوفه شد.وی از کسانی بود که پس از مرگ معاویه، به امامحسین «ع» نامه نوشت و از آن حضرت خواست که به کوفه بیاید.در حرکت مسلم بن عقیل، فعالیت داشت، اما ابن زیاد او را در کوفه به زندان افکند.از این رو توفیق شرکت درحماسه عاشورا را نداشت.
پس از حادثه کربلا که کوفیان از کوتاهی خود در یاری امام حسین «ع» پشیمان شده بودند، وی رهبری نهضت «توابین» را بر عهده گرفت و با هم پیمانان خود، در سال 65 هجری قیام کردند. شعار توابین، «یا لثارات الحسین» بود.(1) او را «امیر التوابین» نیزمیگفتند.سرانجام، در درگیری با سپاه ابن زیاد در «عین الورده»، همراه با جمعی از یارانش شهید شد.بعضی نیز شهادتش را در درگیری با نیروهای اعزامی از شام که به حجاز آمده بودند دانستهاند.سلیمان بن صرد، هنگام شهادت 93 سال داشت.پس از شهادت، سر او را نزد مروان حکم در شام بردند.(2)
1) بحار الانوار، ج 45، ص 358.
2) سفینة البحار، ج 1، ص 650.
