اربعین، چهلمین روز شهادت امام حسین علیه السلام است که جان خود و یارانش را فدای دین کرد.از آنجا که گرامیداشت خاطره شهید و احیاء اربعین وی، زنده نگهداشتن نام و یاد و راه اوست و زیارت، یکی از راههای یاد و احیاء خاطره است، زیارت امام حسین «ع» بویژه در
روز بیستم ماه صفر که اربعین آن حضرت است، فضیلت بسیار دارد.
امام حسن عسکری «ع» در حدیثی علامتهای «مؤمن» را پنج چیز شمرده است: نماز پنجاه و یک رکعت، زیارت اربعین، انگشتر کردن در دست راست، پیشانی بر خاک نهادن و «بسم ا…» را در نماز، آشکارا گفتن: «علامات المؤمن خمس: صلاة احدی و خمسین و زیارة الاربعین…»(1) زیارت اربعین که در این روز مستحب است، در کتب دعا آمده است و به اینگونه شروع میشود: «السلام علی ولی الله و حبیبه…» که این متن، از طریق صفوان جمال از امام صادق «ع» روایت شده است.زیارت دیگر آن است که جابر بنعبدالله انصاری در این روز خوانده است و متن زیارت بعنوان زیارتنامه آن امام در نیمه ماه رجب نقل شده و با جمله «السلام علیکم یا آل الله…» شروع میشود.(2)
مورخان نوشتهاند که جابر بن عبدالله انصاری، همراه عطیه عوفی موفق شدند که در همان اولین اربعین پس از عاشورا به زیارت امام حسین «ع» نائل آیند.وی که آن هنگام نابینا شده بود، در فرات غسل کرد و خود را خوشبو ساخت و گامهای کوچک برداشت تا سر قبر حسین بن علی «ع» آمد و با راهنمایی عطیه، دست روی قبر نهاد و بیهوش شد، وقتی به هوش آمد، سه بار گفت: یا حسین!سپس گفت: «حبیب لا یجیب حبیبه…» آنگاه زیارتی خواند و روی به سایر شهدا کرد و آنان را هم زیارت نمود.(3)
1) بحار الانوار، ج 98، (بیروت) ص 329، المزار، شیخ مفید، ص 53.
2) مفاتیح الجنان، زیارت اربعین.
3) منتهی الآمال، ج 1، حوادث اربعین، نفس المهموم ص 322، بحار الانوار، ج 98، ص 328.
