وسیلهجویی، حاجت خواستن از خداوند، با وسیله و شفیع قرار دادن پاکان و ائمه معصومین «ع» از جمله سید الشهدا و فرزندانش و شهدای کربلا، در قرآن است که: «وابتغوا الیه الوسیله» (مائده 35). «یدعون یبتغون الی ربهم الوسیله» (اسراء 57).توسل، دستیافتن به قلب هستی، از طریق رگهایی است که این ارتباط حیاتی را تسهیل میکند. معصومین و اولیاء الله بخاطر مقام قرب و منزلتشان نزد خدای متعال، حق شفاعت دارند و کسانی که با وسیله قرار دادن آنان نزد خدای بزرگ، حاجت خود را از خداوند میطلبند، امید بیشتری برای استجابت دعا دارند.این توسل، بصورت زیارت، دعا، عزاداری، گریستن، ولایت با اولیاء خدا و برائت از
دشمنان حق فراهم میگردد.
نسبت به حسین بن علی «ع» هم زیارت، بعنوان وسیله جویی به سوی خداست.در دعای بعد از زیارت عاشورا میخوانیم: «یا امیر المؤمنین و یا ابا عبدالله، اتیتکما زائرامتوسلا الی الله ربی و ربکما».دعای توسل نیز، واسطه قرار دادن چهارده معصوم علیهمالسلام در پیشگاه خداوند متعال است.امام حسین «ع» و شهدای کربلا و ائمه معصومین همه باب الحوایجند، لیکن هر کدام به نحوی و با عشقی خاص.عزاداری ما نیز نوعی توسل جستن به این خاندان است، تا هم ابراز محبت شود و هم جلب لطف و کرم، هیئتهای متوسلین به شهدای کربلا و سید الشهدا نیز از همین راه برای تقرب به خدا و بر آمدن حاجتها بهره میجویند و خود را به آن معدن حیات و روشنی وصل میکنند.(1)
1) در بحار الانوار، ج 91، ص 1 تا 47 باب توسل و استشفاع به محمد و آل محمد.
