زمان مطالعه: < 1 دقیقه
«نوحه خوانی و همسرایی شبیه خوانان یک تعزیه و آن بدین ترتیب بوده است که پیش خوانی اندکی پس از آغاز تعزیه، با گامهای کند و با ضرب اهنگ دمگیری یا همسرایی
خود وارد صحنه میشدند و از پیش روی تماشاگران میگذشتند.آنها پس از چند بار دور زدن برگرد سکوی نمایش و آماده کردن تماشاگران از صحنه بیرون میرفتند.بلا فاصله پس از پایان پیش خوانی، نمایش تعزیه آغاز میشد.پیش خوانی گاه بصورت پرسش و پاسخ انجام میگرفت. «نوحه اول تعزیه»، «نوحه پیش درآمد»، «نوحه گرفتن» از نامهای دیگر پیش خوانی است.»(1)
1) دایرة المعارف تشیع، ج 3، ص 658.
