پرده خوانی

نوحه خوانی بر اساس پرده‏ای که به دیوار نصب می‏کنند و روی آن تصاویری از چهره‏های خوب و بد در تاریخ اسلام، بویژه حوادث مربوط به عاشوراست و نوحه‏خوان، طبق صحنه‏های تصویر، اشعار و مراثی را می‏خواند و مردم که اغلب پای دیوارها در کوچه‏ها و میادین یا تکیه‏ها پای صحبت و نوحه‏اش می‏نشینند، دور او جمع می‏شوند و

می‏گریند و به پرده خوان، طبق نذر و نیاز خویش، کمک مالی می‏کنند.پرده خوانی، یکی از هنرهای نمایشی و شرح حال و سیره اولیاء دین است که بر اساس تصاویر منقوش بر پرده‏های بزرگ، اجرا می‏گردد.پرده خوان دهانی گرم و صوتی دلنشین دارد و همراه با خواندن، اشاره به تصاویر می‏کند.

شمایل نگاری و صورتگری مذهبی، خود را در پرده‏ها نشان می‏دهد.نوعی از نقاشی‏ مذهبی در این پرده‏ها تجلی می‏یابد. «بر مبنای حوادث تاریخ اسلام، بویژه وقایع کربلا، نقاشیهای در هم و برهمی روی پرده کشیده می‏شود که عنوان‏ «پرده نگاری‏» دارد.

نگارگران پرده‏های مذهبی، عموما با الهام از مقتلها، به تصویر صحنه‏ها می‏پرداختند. نقالانی هم با نصب آنها بر روی دیوار و در حضور مردم، با دهانی گرم به تعزیه خوانی وپرده خوانی بر اساس حوادث به تصویر کشیده شده می‏پرداختند.محتوای این پرده‏ها اعم ‏از دنیا و آخرت و بهشت و جهنم و صالحان و شروران و حسینیان و یزیدیان بود.در این ‏پرده‏ها، شمایل حضرت عباس با دستانی از بدن جدا، طفلان مسلم، خیمه‏های سوزان، قیام مختار، مجلس جن و انس، معراج پیامبر به همراه براق، کوثر، ضامن آهو و… کشیده ‏می‏شد و نقالان پرده‏خوان با نثر و شعر، حوادث مربوط به آنها را با صدا بازگو می‏کردند و از حاضران اشک می‏گرفتند.»(1)

1) کیهان (روزنامه) 7/4/73 ص 12 مقاله‏ «پرده‏های مذهبی‏».در زمینه پرده‏خوانی از جمله ر.ک: «دایره المعارف‏تشیع‏»، ج 3، ص 613.