از شهدای کربلاست.از اصحاب وفادار امام حسین «ع» و از انسانهای شایسته و پرهیزگار که زاهد، قاری قرآن و معلم قرآن و از شجاعان بزرگوار کوفه، از قبیله «همدان» بود.بریر از تابعین به شمار میرفت و به عنوان «سید القراء» شناخته میشد.اهل عبادت وقرائت قرآن بود که در مسجد جامع کوفه به قرائت میپرداخت و در میان قبیله همدان ارزش و منزلتی داشت.در کوفه مشهور و مورد احترام بود.کوشش بسیاری داشت که عمر سعد را از دوستی و همدلی با حکومت اموی باز دارد که موفق نشد.(1) وی در سال 60هجری از کوفه به مکه رفت و به امام حسین «ع» پیوست و همراه او به کوفه آمد.روز تاسوعا از خوشحالی اینکه به شهادت خواهد رسید، با عبد الرحمن بن عبد ربه شوخی میکرد.شب عاشورا نیز از کسانی بود که برخاست و در حمایت و جانبازی برای امام، سخنانی ایراد کرد.(2)
در کربلا چندین بار خطاب به دشمن سخنرانیها کرد.کلمات وفاداری او نسبت به سید الشهدا معروف است.روز عاشورا، به میدان رفت و خطاب به سپاه عمر سعد خطابهای ایراد کرد و به نکوهش آنان پرداخت.بریر، پس از حر به میدان رفت و جنگید تا شهید شد.(3) در حملههای برق آسایش اینگونه رجز میخواند:
انا بریر و ابی خضیر
و کل خیر فله بریر
1) انصار الحسین، ص 61.
2) عنصر شجاعت، ج 1، ص 154.
3) بحار الانوار، ج 45، ص 15.
