مقصود از «هدف» امام حسین «ع» در حادثه کربلا، چیزی است که آن حضرت برای دستیافتن به آنها یا تحقق آنها هر چند در زمانهای بعد، دست به آن قیام زد و در این راه، شهید شد. فهرستی از این اهداف مقدس به این صورت است:
1- زنده کردن اسلام
2- آگاه ساختن مسلمانان و افشای ماهیت واقعی امویان
3- احیای سنت نبوی و سیره علوی
4- اصلاح جامعه و به حرکت در آوردن امت
5- از بین بردن سلطه استبدادی بنی امیه بر جهان اسلام
6- آزاد سازی اراده ملت از محکومیتسلطه و زور
7- حاکم ساختن حق و نیرو بخشیدن به حق پرستان
8- تامین قسط و عدل اجتماعی و اجرای قانون شرع
9- از بین بردن بدعتها و کجرویها
10- تاسیس یک مکتب عالی تربیتی و شخصیت بخشیدن به جامعه
این هدفها، هم در اندیشه و عمل سید الشهدا، جلوهگر بود، هم در یاران و سربازانش. از جمله سخنان امام حسین «ع» که گویای اهداف اوست، عبارت است از:
«… انما خرجت لطلب الاصلاح فی امة جدی، ارید ان آمر بالمعروف و انهی عن المنکرو اسیر لبسیرة جدی و ابی علی بن ابی طالب».(1) (اصلاح در امت پیامبر، امر به معروف و نهی از منکر و عمل به سیره پیامبر و علی)
و در نامه خود به بزرگان بصره نوشت: «… انا ادعوکم الی کتاب الله و سنة نبیه، فانالسنة قد امیتت و البدعة قد احییت فان تسمعوا قولی اهدکم سبیل الرشاد».(2) (دعوت به کتاب خدا و سنت پیامبر)
و در نامهای که همراه مسلم بن عقیل به کوفیان نوشت، رسالت امامت را اینگونه ترسیمفرمود: «… فلعمری ما الامام الا العامل بالکتاب و الاخذ بالقسط و الدائن بالحق و الحابس نفسه علی ذات الله، و السلام».(3) (رسالت عمل به قرآن و اجرای عدالت و حق)
و در کربلا به یاران خویش فرمود: «الا ترون الی الحق لا یعمل به والی الباطل لا یتناهیعنه، لیرغب المؤمن فی لقاء الله، فانی لا اری الموت الا سعادة و الحیاة مع الظالمین الابرما».(4) (ضرورت قیام شهادت طلبانه در روزگار غربت حق و رواج باطل)
از حسین اکتفا به نام حسین
نبود در خور مقام حسین
بلکه یابد که خلق دریابند
علت اصلی قیام حسین
کشته شد زیر بار ظلم نرفت
به به از قدرت تمام حسین
بهر احیای دین شهادت یافت
زنده شد نام دین زنام حسین(5)
1) حیاة الامام الحسین بن علی، ج 2، ص 264.
2) همان، ص 322.
3) همان، ص 340.
4) حیاة الامام الحسین بن علی، ج 3، ص 98.
5) حسین، پیشوای انسانها، ص 53.
