ابوثمامه صائدی

از یاران سید الشهدا و شهید نماز، که روز عاشورا به فیض شهادت رسید.وی از

چهره‏های سرشناس شیعه در کوفه و مردی آگاه و شجاع و اسلحه شناس بود.مسلم بن ‏عقیل در ایام بیعت گرفتن از مردم برای نهضت‏ حسینی، او را مسؤول دریافت اموال و خرید اسلحه قرار داده بود.نامش عمر بن عبدالله بود.(1) پیش از شروع درگیریهای کربلاخود را از کوفه به کربلا رساند و به امام پیوست.

روز عاشورا، که یاران حسین بن علی‏ «ع‏» بتدریج‏ شهید می‏شدند و از تعدادشان کاسته‏ می‏شد و این کاهش محسوس بود، ابو ثمامه هنگام ظهر خدمت امام آمد و گفت: جانم ‏فدای تو! چنین می‏بینم که دشمنان به تو نزدیک شده‏اند.به خدا قسم تو کشته نخواهی شدمگر آنکه من پیش از تو کشته شوم.دوست دارم خدای خویش را در حالی دیدار کنم که‏این نماز را که وقتش نزدیک شده بخوانم.امام، نگاهی به بالا افکند، فرمود: نماز را به یادآوردی، خدا تو را از نماز گزاران ذاکر قرار دهد.آری، اینک اول وقت نماز است.مهلتی ازسپاه دشمن خواستند.آنگاه ابو ثمامه و جمعی دیگر، با امام حسین‏ «ع‏» نماز جماعت‏خواندند.(2) وی جزء آخرین سه نفری بود که از یاران امام تا عصر عاشورا زنده مانده‏بودند.برخی گفته‏اند که در اثر جراحتهای بسیار بر زمین افتاد، خویشانش او را به دوش‏کشیده و از میدان به در بردند و مدتها بعد از دنیا رفت.(3)

1) مقتل الحسین، مقرم، ص 177.برخی هم‏ «عمرو بن عبدالله‏» نوشته‏اند.مثل تنقیح المقال، مامقانی، ج 2، ص 333.

2) سفینة البحار، ج 1، ص 136، بحار الانوار، ج 45، ص 21.

3) عنصر شجاعت، ج 2، ص 151.