در شب عاشورا امام حسین علیه السلام آنگاه که مشغول اصلاح شمشیر خود بود اشعاری در بی وفائی مردم دنیا میخواند. حضرت زینب تا سخنان برادر را شنید فریاد زد، ای کاش مرگ مرا نابود کرده بود:
حدیث 429
قال الامام الحسین علیه السلام: یا اُخَیَّةُ! لا یَذْهِبَنَّ بِحِلْمِکِ الشَّیْطانُ!
امام حسین علیه السلام فرمود: (ای خواهرم! شیطان صبر و حلم تو را نزداید.)
و در تداوم دلداری این وصیّت را کرد:
یا اُخَیَّةُ اِتَّقی اللهَ وَتَعَزّی بِعَزاءِ اللهِ، وَاعْلَمی أَنَّ أَهْلَ الْاَرْضِ یَمُوتُونَ، وَأَنَّ أَهْلَ السَّماءِ لا یَبْقَونَ، وَأَنَّ کُلَّ شَیءٍ هالِکٌ إِلاَّ وَجْهَ اللهِ الَّذی خَلَقَ الأرْضَ بِقُدْرَتِهِ،
وَیَبْعَثُ الْخَلْقَ فَیَعُودوُنَ، وَهُوَ فَرْدٌ وَحْدَهُ، أَبی خَیْرٌ مِنّی، وَ اُمّی خَیْرٌ مِنّی، وَ أَخی خَیْرٌ مِنّی، وَلی وَلَهُمْ وَلِکُلِّ مُسْلِمٍ بِرَسُولِ اللهِ اُسْوَةٌ. یا اُخَیَّةُ! اِنّی اُقْسِمُ عَلَیْکِ فَأُبرَّی قَسَمی، لا تَشَقّی عَلَیَّ جَیْباً، وَلا تَخْمِشی عَلَیَّ وَجْهاً، وَلا تَدْعی عَلَیَّ بِالْوَیْلِ وَالثُّبُورِ اِذا اَنَا هَلَکْتُ(1)
(خواهر من! راه صبر و شکیبایی را در پیش گیر، و بدان که همه مردم دنیا میمیرند و آنانکه در آسمانها هستند زنده نمیمانند، همه موجودات از بین رفتنی هستند، مگر خدای بزرگ که دنیا را با قدرت خویش آفریده است، و همه مردم را مبعوث و زنده خواهد نمود و اوست خدای یکتا. پدر و مادرم و برادرم حسن، بهتر از من بودند که همه به جهان دیگر شتافتند و من و آنان و همه مسلمانان باید از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم پیروی کنیم که او نیز بجهان باقی شتافت. خواهرم! ترا قسم میدهم که بعد از شهادت من گریبان چاک نکنی، صورتت را خراش ندهی و ناله و فریادت بلند نشود).(2)
1) قال ابومنحف، حدثنی الحارث بن کعب و ابوالضحاک عن علی بن الحسین بن علی علیه السلام قال:.
2) انساب الاشراف ج3 ص158، تاریخ طبری ج3 ص285، ارشاد شیخ مفید ص232، مقتل الحسین خوارزمی ج1 ص 327، تاریخ یعقوبی ج2 ص244.
