امام حسین علیه السلام در تداوم عمل به سنّت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در تمام نمازها قنوت میخواند و یکی از دعاهایی که در قنوت میخواند این است:
حدیث 421
قال الامام الحسین علیه السلام: اَللّهُمَّ مَنْ أوی إِلی مَأْویً فَاَنْتَ مَأْوایَ، وَ مَنْ لَجَأَ إِلی مَلْجَأٍ فَأَنْتَ مَلْجَأی، اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَاسْمَعْ نِدائی، وَأَجِبْ دُعائی، وَاجْعَلْ مَآبی عِنْدَکَ وَ مَثْوایَ، وَاحْرُسْنی فی بَلْوایَ مِنْ إِفْتِنانِ الْاِمْتِحانِ، وَ لُمَّةِ الشَّیْطانِ، بِعَظَمَتِکَ الَّتی لایَشُوبُها وَلَعُ نَفْسٍ بِتَفْتینٍ، وَلاوارِدُ طَیفٍ بِتَظْنینٍ، وَلایَلُمُّ بِها فَرَحٌ حَتّی تَقْلِبَنی إلَیْکَ بِاِرادَتِکَ غَیْرُ ظَنینٍ وَلامَظْنُونٍ، وَلامُرابٍ وَلا مُرتابٍ،
إِنَّکَ أَرْحَمُ الرَّاحِمینَ.(1)
امام حسین علیه السلام فرمود: (پروردگارا! هرکه به پناهگاهی پناه جوید تو پناهم میباشی، و هر که به تکیهگاهی پناه گیرد، تو تکیهگاهم میباشی، خداوندا! برمحمّد و خاندانش دورد فرست، و ندایم را بشنو و دعایم را اجابت فرما، جایگاهم را نزد خودت قرار ده، و در مواضع امتحان مرا از لغزش به جهت آنها و گمراهی به وسیله شیطان بازدار، بحق عظمتت تو که تکذیب انسانی و خیالپردازی در آن مؤثّر واقع نشده و امری از آن خالی نمیباشد، تا اینکه مرا به اراده و مشیّتت بسوی خود بازگردانی بدون آنکه نسبت به تو مشکوک و مظنون بوده و رحمتت را مورد شک و تردید قرار دهم، بدرستی که تو مهربانترین مهربانانی).
1) مهجالدعوات ص49، بحارالأنوار ج85 ص214 حدیث 1، صحیفة الحسینیة ص36.
