پس از آنکه همه یاران و همراهان و برادران و برادرزادگان و فرزندان به شهادت رسیدند و امام حسین علیه السلام تنها ماند، آن حضرت به چپ و راست اطراف میدان نگاه کرد، همه را کشته و بر روی زمین مانده دید، با صدای بلند همه یاران شهید را فراخواند و فرمود:
حدیث 380
قال الامام الحسین علیه السلام: یا مُسْلِمَ بْنَ عَقیلٍ، وَ یا هانِیَ بْنَ عُرْوَةَ، وَیا حَبیبَ بْنَ مُظاهِرٍ، وَیا زُهَیرَ بْنَ الْقَیْنِ، وَیا یَزیدَ بْنَ مُظاهِرٍ، وَیا یَحْیَی بْنَ کَثیرٍ، وَ یا هِلالَ بْنَ نافِعٍ، وَ یا إِبْراهیمَ بْنَ الْحُصَیْنِ، وَیا عُمَیْرَ بْنَ الْمُطاعِ، وَیا أَسَدُ الْکَلْبیُّ، وَیا عَبْدَ اللهِ بْنَ عَقیلٍ، وَیا مُسْلِمَ بْنَ عَوْسَجَةَ، وَیا داوُدَ بْنَ الطِّرِمَّاحِ، وَ یاحُرُّ الرِّیاحِیُّ، وَ یا عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ، وَ یا أَبْطالَ الصَّفا، وَ یا فُرْسانَ الْهَیْجآءِ. مالی أُنادیکُم فَلا تُجیبُونی، وَ أَدْعُوکُمْ فَلا تَسْمَعُونی؟! أَنْتُمْ نِیامٌ أَرْجُوکُمْ تَنْتَبِهُونَ، أَمْ حالَتْ مَوَدَّتُکُمْ عَنْ إِمامِکُمْ فَلا تَنْصُرُونَهُ؟! فَهذِهِ نِساءُ الرَّسُولِ صلی الله علیه وآله لِفَقْدِکُمْ قَدْ عَلاهُنَّ النُّحُولُ، فَقُومُوا مِنْ نَوْمَتِکُمْ، أَیُّهَا الْکِرامُ، وَ ادْفَعُوا عَنْ حَرَمِ الرَسُولِ الطُّغاةَ اللِّئامَ، وَلکِنْ صَرَعَکُمْ وَاللهِ رَیْبُ الْمَنُونِ وَ غَدَرَ بکُمُ الدَّهْرُ الْخَؤُونُ، وَ إِلاَّ لَما کُنْتُمْ عَنْ دَعْوَتی تَقْصُرُونَ، وَلا عَنْ نُصْرَتی تَحْتَجِبُونَ، فَها نَحْنُ عَلَیْکُمْ مُفْتَجِعُونَ وَبِکُمْ لا حِقُونَ، فَإِنَّا للَّهِِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ.
امام حسین علیه السلام فرمود: (هان ای مسلم بن عقیل، و ای هانی بن عروة، و ای حبیب بن مظاهر، و ای زهیر بن قین، و ای یزید بن مظاهر، و ای یحیی بن کثیر، و ای هلال بن نافع، و ای ابراهیم بن حصین، و ای عمیر بن مُطاع، و ای أسد کلبی، و ای عبدالله بن عقیل، و ای مسلم بن عوسجه، و ای داوود بن طرّماح، و ای حرّ ریاحی، و ای علیّ اکبر! ای قهرمانان راستین، و ای سواران میدان پیکار، چرا هنگامیکه صدایتان میزنم پاسخ نمیدهید؟ و وقتی شما را فرامیخوانم گویی نمیشنوید؟ شما خوش خفتهاید، ای کاش بیدار میشدید تا حمایت قهرمانانه خویش را از پیشوایتان از سربگیرید.
اینان بانوان حَرَم پیامبر خدا هستند که از فقدان شما رنگ چهرههایشان به زردی گراییده است، پس ای بزرگمردان از خوابتان برخیزید و از حریم پیامبر خدا در برابر بیدادگران رذل و ددمنش جانانه دفاع کنید. چه باید کرد؟ که همه کشته شدید و روزگار خیانت کار بشما نیرنگ زد، وگرنه شما از دعوت من سر باز نمیزدید، و از یاری من روی بر نمیگرداندید، ما اکنون در مصیبت شما ناله میزنیم و به زودی به شما میپیوندیم پس «همه ما از خدائیم و همه بسوی او باز میگردیم»).(1)
1) ناسخ التواریخ ج2 ص377، معالی السبطین ج2 ص19.
