بشر بن غالب أسدی نقل کرد: روزی خدمت امام حسین علیه السلام رسیدم که پیرامون ارزش و ثواب خواندن قرآن با ما سخن گفت:
حدیث 361
قال الامام الحسین علیه السلام: مَنْ قَرَأ آیَةً مِنْ کِتابِاللهِ عَزَّوَجَلَّ فی صَلاتِهِ قائِماً یُکْتَبُ لَهُ بِکُلِّ حَرْفٍ مِائَةُ حَسَنَةٍ، فَاِذا قَرَأها فی غَیْرِ صَلاةٍ کَتَبَاللهُ لَهُ بِکُلِّ حَرْفٍ عَشْرَ حَسَناتٍ، وَ إِنْ إِسْتَمَعَ الْقُرْآنَ کَتَبَ اللهُ لَهُ بِکُلِّ حَرْفٍ حَسَنَةً، وَ إِنْ خَتَمَ الْقُرْآنَ لَیْلاً صَلَّتْ عَلَیْهِ الْمَلائِکَةُ حَتّی یُصْبِحَ، وَ إِنْ خَتَمَهُ نَهاراً صَلَّتْ عَلَیْهِ الْحَفَظَةُ حَتّی یُمْسِیَ، وَ کانَتْ لَهُ دَعْوَةٌ مُجابَةٌ، وَ کانَ خَیْراً لَهُ مِمَّا بَیْنَ السَّماءِ وَالأرْضِ.
قلت هذا لمن قرأ فمن لم یقرأه قال: یا أَخا بَنی أَسَدٍ إِنَّ اللهَ جَوادٌ ماجِدٌ کَریمٌ، إِذا قَرَأ ما مَعَهُ أَعْطاهُ اللهُ ذلِکَ(1)
امام حسین علیه السلام فرمود: (کسی که یک آیه از قرآن در نماز خود ایستاده بخواند، برای هر حرفی صد پاداش نیکو برای آنشخص نوشته میشود، اگر در غیر نماز بخواند خداوند بهر حرفی دهپاداش نیکو به او عطا میکند. پس اگر قرآن را بشنود، بهر حرفی یک پاداش نیکو به او عطا میکند، و اگر کسی تمام قرآن را در شب بخواند فرشتگان بر او درود میفرستند تا صبح شود، اگر در روز تمام قرآن را بخواند فرشتگان بر او درود میفرستند تا شب، و دعای او بر آورده است، و به اندازه آنچه که بین آسمان و زمین است به او پاداش داده میشود). از امام پرسیدم این ثواب خواننده قرآن است امّا کسی که نمیتواند قرآن را بخواند چه؟ فرمود: (ای برادر بنی أسد، در شگفت مباش زیرا خداوند بخشنده، ستایش کننده، و بزرگوار است، وقتی خوانده شود آنچه که از اوست، خداوند پاداشهایی که یاد کردم را خواهد بخشید).(2)
1) محمد بن یحیی، عن أحمد بن محمد بن عیسی، عن علی بن الحکم أو غیره، عن سیف بن عمیرة، عن رجل، عن جابر، عن مسافر، عن بشر بن غالب الأسدی، عن الحسین بن علی علیه السلام قال:.
2) بحارالانوار ج92 ص201.