در گرماگرم جنگ در روز عاشورا، حنظله در کنار امام حسین علیه السلام ایستاد و بر سرکوفیان فریاد زد و گفت: شما را از عذاب الهی میترسانم، شما را از محاکمه روز قیامت میترسانم. شما را از عذابی که بر ثمود و عادنازل شد میترسانم. امام از او تشکّر کرد و فرمود:
حدیث 355
قال الامام الحسین علیه السلام: یَابْنَ أَسْعَدَ! رَحَمِکَ اللهُ! إِنَّهُمْ قَدِ اسْتَوْجَبُوا الْعَذابَ حَینَ رَدُّوا عَلَیْکَ ما دَعَوْتَهُمْ اِلَیْهِ مِنَ الْحَقِّ، وَنَهَضُوا إِلَیْکَ لِیَسْتَبیحُوکَ وَأصْحابَکَ، فَکَیْفَ بِهِمُ الآنَ وَقَدْ قَتَلُوا إِخْوانَکَ الصَّالِحینَ.
رُحْ اِلی خَیْرٍ مِنَ الدُّنْیا وَما فیها، وَاِلی مُلْکٍ لایَبْلی.
امام حسین علیه السلام فرمود: (ای پسر أسعد! خدا تو را رحمت کند، این مردم را آنگاه که بسوی حقّشان دعوت نمودی پاسخ مثبت ندادند، و به قتل تو و یارانت آماده گردیدند، مستوجب عذاب بودند، و امّا حال که خون برادران صالح تو را ریختند دیگر گرفتار عذاب و خشم پروردگارند، برو بسوی آنچه از دنیا و آنچه که در آن است برتر است، برو بسوی ملک و آقائی که همیشگی است).(1)
1) تاریخ طبری آملی ج3 ص329، مقتل الحسین علیه السلام خوارزمی ج2 ص24، تاریخ ابن أثیر ج2 ص 568، کتاب لهوف ابن طاووس ص47، بحارالأنوارج 45 ص23، عوالم بحرانی ج 17 ص 267، أعیان الشیعة ج1 ص 605، ابصارالعین ص77، واقعه طف ص235.
