عصار بن مصطلق میگوید: من نسبت به علی بن ابیطالب و بنیهاشم، بغض و کینه در دل داشتم، وارد مدینه شدم و در مجلسی حسین بن علی را دیدم که سکوت او مرا به شگفتی واداشت، از او پرسیدم: تو پسر علی هستی؟. پاسخ داد: آری. پس من شروع به دشنام و اهانت کردم و از حد گذراندم. حسین علیه السلام نگاهی مهربان به من کرد و گفت:
حدیث 339
قال الامام الحسین علیه السلام: أَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجیمِ، بِسْمِاللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ «خُذِالْعَفْوَ وَ أمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجاهِلینَ، وَ اِمَّا یَنْزَغَنَّکَ مِنَ الشَّیْطانِ
نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللهِ اِنَّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ، اِنَّ الَّذینَ اتَّقَوْا اِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّیْطانِ تَذَکَّرُوا فَاِذاهُمْ مُبْصِرُونَ، وَ اِخْوانُهُمْ یَمُدُّونَهُمْ فی الْغَیِّ ثُمَّ لایُقْصِرُونَ.»(1)
امام حسین علیه السلام فرمود: (بخدا پناه میبرم از شیطان رانده شده، بنام خداوند بخشنده و مهربان) (به هر حال) با آنها مدارا کن و عذرشان را بپذیر، و به نیکیها دعوت نما، و از جاهلان روی بگردان (و با آنان ستیزه مکن)! و هرگاه وسوسهای از شیطان به تو رسد، به خدا پناه بر؛ که او شنونده و داناست! پرهیزگاران هنگامی که گرفتار وسوسههای شیطان شوند، به یاد (خدا و پاداش و کیفر او) میافتند؛ و (در پرتو یاد او، راه حق را میبینند و) ناگهان بینا میگردند. و (ناپرهیزگاران را) برادرانشان (از شیاطین) پیوسته در گمراهی پیش میبرند، و باز نمیایستند!
خَفِّضْ عَلَیْکَ أَسْتَغْفِرُ اللهَ لی وَلَکَ، اِنَّکَ لَوْ اِسْتَعَنْتَنا لَأَعْناکَ، وَلَوْ اِسْتَرْفَدْتَنا لَرَفَدْناکَ، وَلَوْ اِسْتَرْشَدْتَنا لَاَرْشَدْناکَ.
(کوتاه کن، از خدا برای خود و تو طلب آمرزش میکنم، اگر تو از ما میخواستی بتو توجّه کنیم توجّه میکردیم و اگر از ما میخواستی بتو مهربانی کنیم مهربان بودیم، و اگر از ما میخواستی تو را هدایت کنیم هدایت میکردیم).
عصار میگوید: با این برخورد حسین بخود آمدم و پشیمان شدم، چون آثار پشیمانی را در من دید فرمود:
«لاتَثْریبَ عَلَیْکُمُ اَلْیَوْمَ یَغْفِرُاللهُ لَکُمْ وَ هُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمینَ»(2) أَمِنْ أَهْلِ الشَّامِ أَنْتَ؟
(گناهی امروز بر شما نیست بروید خدا شما را میآمرزد که او از هر رحمت
آورندهای مهربانتر است).
آیا تو از اهل شام هستی؟(3)
1) سوره اعراف آیه 199.
2) سوره یوسف آیه 92.
3) نفثة المصدور ص614.
