روح تسلیم در برابر خدا

یکی از شرائط عبادت داشتن روح تسلیم و فروتنی در برابر پرودگار است شخصی از امام حسین‏ علیه السلام پرسید: ای پسر رسول ‏خدا! چگونه صبح کردی؟.

حدیث 333

قال الامام الحسین‏ علیه السلام: اَصْبَحْتُ وَلِیَ رَبٌّ فَوْقی، وَالنَّارُ اَمامی، وَالْمَوْتُ یَطْلُبُنی، وَ الْحِسابُ مُحدِقٌ بی، وَ أَنَامُرْتَهِنٌ بِعَمَلی، لااَجِدُ ما اُحِبُّ، وَلا اَدْفَعُ ما اَکْرَهُ، وَ الْاُمُورُ بِیَدِ غَیْری، فَإِنْ شاءَ عَذَّبَنی، وَ إِنْ شاءَ عَفی عَنیّ، فَأیُّ فَقیرٍ اَفْقَرُ مِنّی؟!(1)

امام حسین‏ علیه السلام فرمود: (صبح کردم در حالیکه پروردگار بالای سرم و آتشی در پیش روی داشتم، مرگ مرا می‏طلبید و حساب خیره خیره تماشایم می‏کرد و من به یقین می‏دانستم آنچه را دوست می‏دارم نمی‏یابم، و آنچه را دوست ندارم از خود دور نمی‏توانم بکنم، و زمام امور در دست دیگری است، اگر او خواست عذابم

می‏کند، و اگر او خواست عفوم خواهد کرد، بنابراین چه نیازمندی از من نیازمندتر است).(2)

1) حدثنا محمد بن موسی بن المتوکل، قال: حدثنا علی بن اللحسین السعدآبادی، قال: حدثنا أحمد بن محمد بن خالد، عن أبیه، عن محمد بن سنان، عن مفضل بن عمر، عن الصادق جعفر بن محمد، عن أبیه، عن جده: قال: «سئل الحسین بن علی علیه السلام: فقیل له: کیف أصبحت یابن رسول الله!.

2) امالی شیخ صدوق ص487 مجلس 89 حدیث 3، بحارالانوار ج78 ص116 حدیث 1.