جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

شعر شاعران

زمان مطالعه: 2 دقیقه

1 – شعر در سوگ برادر حضرت عبّاس ر ب – برادری حدیث 104 و 105

2 – شعر در اندوه بی‏برادری ر ب – برادری

3 – شعر در سزاواری اشک‏ها ر ب – برادری حدیث 106

4 – شعر در قدردانی از حُر ر ت – تشکّر و قدردانی

5 – شعر در أوس در برابر حر ر س – تداوم مبارزات سیاسی

1 – شعر به هنگام کندن چاه

وقتی تشنگی بر اصحاب امام حسین‏ علیه السلام غلبه کرد و از آن به امام شکایت بردند، آنحضرت دستور فرمود تا چاهی برای آب بکنند، که بهنگام کندن چاه، آب خوبی فوران زد. لشگر عمر سعد هجوم آوردند و آن را پر کردند که قابل استفاده نباشد. چاه دیگری کندند و به آب رسیدند باز همان تهاجم تکرار شد و استفاده از آب چاه ممکن نبود. آنگاه امام این اشعار را خواند:

حدیث 315

قال الامام الحسین‏ علیه السلام:

اَلْحَمْدُللَّهِِ الْعَلِیّ الْواحِدِ

نَحْمَدُهُ فی سائِرِ الشَّدائِدِ

یا رَبِّ لاتَغْفَلْ عَنْ الْمُعانِدِ

قَدْ قَتَلُونا قَتْلَةَ الْمُناکِدِ

فَأِصْلِهِ یا رَبِّ نارَ السَّرْمَدِ

وَاَنْتَ بِالْمِرْصادِ غَیْرُ خائِدِ(1)

امام حسین‏ علیه السلام فرمود: (. سپاس خداوندی را که برتر و یگانه است، ما او را در دیگر مشکلات نیز سپاس می‏گوئیم.

. خدایا دشمن ما را فراموش مکن که از ما فراوان کشتند.

. خدایا آتش جاودانه را بر آنها ببار که تو در کمینگاه ستمگرانی و دچار سُستی نمی‏شوی).

2 – شعر امام در بی‏وفایی دنیا

امام سجّاد نقل کرد که: در شب عاشورا من بیمار بودم و عمّه من زینب‏علیها السلام از من پرستاری می‏کرد. و پدرم در حالی که شمشیر خود را اصلاح می‏کرد این اشعار را در بی وفایی دنیا می‏خواند.

حدیث 316

قال الامام الحسین‏ علیه السلام:

یا دَهْرَ اُفٍّ لَکَ مِنْ خَلیلٍ

کَمْ لَکَ بِالاِْشْراقِ وَالْاَصیلِ

مِنْ صاحِبٍ أَوْطالِبٍ قَتیلٍ

وَالدَّهْرُ لا یَقْنَعُ بِالْبَدیلِ

وَإِنَّمَا الأمْرُ اِلَی الْجَلیلِ

وَکُلُّ حَیٍّ سالِکُ السَّبیلِ

امام حسین‏ علیه السلام فرمود: (ای دنیا! نفرین بر دوستی تو که در صبحگاهان و عصرگاهان چقدر از دوستان و هواخواهانت را بکشتن می‏دهی و جایگزینی برای آنها قبول نمی‏کنی.

و همانا کارها به خدای بزرگ واگذار می‏شود و هرزنده‏ای رونده این راه است).

3 – شعر پس از شنیدن خبر شهادت مسلم رجوع شود به س – تداوم مبارزات سیاسی حدیث 294


1) أدب الحسین ص41، مناقب ابن شهر آشوب ج4 ص50، مدینة المعاجز ج3 ص494.