شجاعت حضرت اباعبدالله علیه السلام حقیقتی بود که دوست و دشمن به آن اعتراف داشتند و ده‌ها نمونه و مثال آشکار برای آن مطرح میکردند، مانند:
1 – جنگاوری و خطشکنی امام حسین علیه السلام در جنگ جَمَل
2 – جنگاوری و خطشکنی امام حسین علیه السلام در جنگ صفّین
3 – جنگاوری و خطشکنی امام حسین علیه السلام در جنگ نهروان
4 – شجاعت و قدرت روحی امام علیه السلام در مبارزات سیاسی با معاویه
5 – شجاعت و قدرت روحی امام علیه السلام در مبارزات سیاسی با یزید تا عاشورا و شهادت
6 – شجاعت و شهامت امام در پیمودن راه مکّه
پس از آنکه یزید به فرماندار مدینه نوشت: یا حسین بیعت کند و یا سر او را همراه نامه به شام بفرست.
امام تصمیم گرفت که دور از چشم عوامل یزید، مدینه را بسوی مکّه ترک کند، وقتی از تاریکی شب استفاده کرده از مدینه کوچ کردند، هر لحظه احتمال رسیدن خطرات فراوان، تعقیب و گریز دشمن، محاصره امام و یاران، وجود داشت، مسلم بن عقیل و برخی از یاران پیشنهاد دادند که از راه عمومی مدینه به مکّه نرویم، بلکه از بیراهه کوچ کنیم امام اظهار داشت:
حدیث 314
قال الامام الحسین علیه السلام: لا وَاللهِ یَا ابْنَ عَمّی! لا فارَقْتُ هذَا الطَّریقَ أَبَداً أَوْ أَنْظُرَ إِلی أَبْیاتِ مَکَّةَ أَوْ یَقْضِیَ اللهُ فی ذلِکَ ما یُحِبُّ وَ یَرْضی.
امام حسین علیه السلام فرمود: (سوگند بخدا! هرگز! ای پسر عمو! من این راه عمومی را هرگز ترک نمیگویم تا خانههای مکّه را مشاهده کنم، یا خداوند آنچه را که دوست دارد و خشنود است درباره ما بخواهد.(1)
7 – تداوم مبارزات سیاسی حتّی در تنهائی
شجاعت و شهامت امام حسین علیه السلام هرگز تغییر نکرد و تزلزل نیافت، چه در آن لحظههائی که هزاران نفر گرد او را گرفته بودند، و چه در آن لحظههای حسّاس که تنهای تنها در برابر چندین هزار از لشگریان یزید ایستاده بود، امام مبارزه را تداوم داد تا به شهادت رسید.
1) فتوح ابن أعثم کوفی ج5 ص24، مقتل الحسین علیه السلام خوارزمی ج 1 ص 189، ینابیع المودة ص402، تاریخ طبری ج7 ص222، کتاب ارشاد شیخ مفید ص202.
