پس از مرگ معاویه، فشار سیاسی، نظامی یزید بر مخالفان بخصوص حضرت اباعبدالله علیه السلام زیاد شد، که فرمان صادر کرد یا بیعت کنند و یا دستگیر و کشته شوند. ولید بن عُتبه، فرماندار مدینه، امام را به دارالحکومه فراخواند، بسیاری نگران جان امام حسین علیه السلام بودند و یا فکر میکردند امام را زندانی کنند امّا آنحضرت تنها نرفت، به برادران و برادرزادگان و شیعیان خود دستور داد لباس رزم بپوشند و شمشیرها را زیر لباس پنهان کنند و همراه او باشند.
حدیث 249
قال الامام الحسین علیه السلام: کُونُوا بِبابِ هذَا الرَّجُلِ فَإِنی ماضٍ إلَیْهِ وَ مُکَلِّمُهُ، فَإنْ سَمِعْتُمْ أَنَّ صَوْتِی قَدْ عَلا وَ سَمِعْتُمْ کَلامی وَ صِحْتُ بِکُمْ فَادْخُلُوا یا آلَ الرَّسُولِ وَاقْتَحَمُوا مِنْ غَیْرِ إذْنٍ، ثُمَّ اشْهَرُوا السُّیُوفَ وَلاتَعْجَلُوا، فَإِنْ رَاَیْتُمْ ما تَکْرَهُونَ فَضَعُوا سُیُوفَکُمْ ثَمَّ اقْتُلُوا مَنْ یُریدُ قَتْلی.
امام حسین علیه السلام فرمود: (همه شما در اطراف درب ورودی منزل ولیدبن عُتبه بمانید، من بسوی او میروم و با او صحبت میکنم، پس اگر صدای من بلند شد و شما آن را شنیدید و فریاد کشیدم. پس ای خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم وارد شوید و هجوم بیاورید بدون آنکه اجازهای لازم باشد، سپس شمشیرها را برهنه کنید و شتاب نکنید، اگر چیز ناگواری دیدید آنگاه شمشیرها را فرود آورید و آنکس را که میخواهد مرا بکشد از پای درآورید.(1)
1) فتوح ابن اعثم کوفی ج5 ص13، مقتل الحسین علیه السلام خوارزمی ج1 ص183.
