خداوند بندگان خود را به دعاکردن، و خواستن فرمان داد، و فرمود که دعاها را به اجابت رساند، امّا پذیرش دعاها شرائطی دارد که باید رعایت گردد، شرائط دعا را حضرت اباعبدالله علیه السلام توضیح داد:
حدیث 206
قال الامام الحسین علیه السلام: أَما إِنَّهُمْ لَوْ کانُوا دَعَوُا اللهَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَیِّبینَ بِصِدْقٍ مِنْ نِیَّاتِهِمْ وَ صِحَّةِ اِعْتِقادِهِمْ مِنْ قُلُوبِهِمْ أَنْ یَعْصِمَهُمْ، حَتّی لایُعانِدُوهُ بَعْدَ مُشاهَدَةِ تِلْکَ الْمُعْجِزاتِ الْباهِراتِ، لَفَعَلَ ذلِکَ بُجُودِهِ وَ کَرَمِهِ، وَلکِنَّهُمْ قَصَّروُا فَآثَروُا الْهَوَیْنا، وَ مَضَوْا مَعَ الْهَوی فی طَلَبِ لَذَّاتِهِمْ.(1)
امام حسین علیه السلام فرمود: (اگر مردم به هنگام دعاکردن خدا را با نام محمّدصلی الله علیه وآله وسلم و اهلبیت پاک او، با نیّت درست، و با اعتقاد قلبی صحیحی بخوانند، که پیامبر و خاندانش را نافرمانی نکنند پس از مشاهده آنهمه از معجزات و کرامات، خداوند با جود و کَرَم خود، خواستههای آنان را میدهد. لکن مردم کوتاهی کردند نسبت به محمّدصلی الله علیه و آله و سلم و خاندانش علیه السلام و دنیای پست را برگزیدند، و در پی لذّتهای برخاسته از هوای نفس حرکت کردند که دعاهای آنان به اجابت نمیرسد.)
1) تفسیر امام عسکری علیه السلام ص266 حدیث 134 و 135، تفسیر برهان ج1 ص106، بحارالانوار ج26 ص288 حدیث 48.
