شریح میگوید: وارد مسجد رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در مدینه شدم، امام حسین علیه السلام را دیدم که صورت روی خاک گذاشته و این دعا را در سجده میخواند:
حدیث 203
قال الامام الحسین علیه السلام: سَیِّدی وَ مَوْلایَ أَلِمَقامِعِ الْحَدیدِ خَلَقْتَ أَعْضائی، أَمْ لِشُرْبِ الْحَمیمِ خَلَقْتَ أَمْعائی، إِلهی لَئِنْ طالَبْتَنی بِذُنُوبی لَاُطالِبنَّکَ بِکَرَمِکَ، وَ لَئِنْ حَبَسْتَنی مَعَ الْخاطِئِینَ لَأُخْبِرَنَّهُمْ بِحُبّی لَکَ، سَیِّدی إِنَّ طاعَتَکَ لاتَنْفَعُکَ، وَمَعْصِیَتِی لاتَضُرُّکَ، فَهَبْ لی ما لایَنْفَعُکَ، وَاغْفِرْ لی مالا یَضُرُّکَ فَإِنَّکَ أَرْحَمُ الرَّاحِمینَ
امام حسین علیه السلام فرمود: (ای آقا و مولایم! آیا برای گُرزهای آتشین اعضای بدنم را خلق کردهای؟ یا اندام درونی مرا برای نوشیدن آبهای گرم جهنّم خلق نمودهای؟ خداوندا! اگر مرا به گناهانم بازخواست کنی من تو را به کرم و بخششت میخوانم، اگر مرا با خطاکاران قرار دهی دوستی من نسبت به تو را به اطّلاع آنان میرسانم. ای آقای من، طاعتم تو را بهرهای نداده، و گناهم به تو ضرری نمیرساند، پس آنچه بتو سود و بهرهای نمیرساند را به من عنایت کن و آنچه بتو ضرر نمیرساند را به من ببخشای بدرستیکه تو مهربانترین مهربانانی.(1)
1) صحیفة الحسین ص65، مقتل الامام الحسین علیه السلام خوارزمی ج1 ص152، فرائد السمطین ج2 ص262، احقاق الحق ج 11 ص 424.
