در صبح روز عاشورا که یاران امام حسین علیه السلام آماده شهادت شدند، و لشگریان منحرف یزید نیز آماده خیانت گردیدند، حضرت اباعبدالله علیه السلام برای اتمام حجّت نهایی، سوار بر اسب در مقابل سپاهیان کوفه قرار گرفت و خطاب به عمر سعد اظهار داشت:
حدیث 187
قال الامام الحسین علیه السلام: اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی خَلَقَ الدُّنْیا فَجَعَلَها دارَفَناءٍ وَ زَوالٍ، مُتَصَرِّفَةً بِأَهْلِها حالاً بَعْدَ حالٍ، فَالْمَغْرُورُ مَنْ غَرَّتْهُ وَالشَّقِیُّ مَنْ فَتِنَتْهُ، فَلا تَغُرَّنَّکُمْ هذِهِ الدُّنْیا، فَإِنَّها تَقْطَعُ رَجاءَ مَنْ رَکَنَ إِلَیْها، وَ تُخَیِّبُ طَمَعَ مَنْ طَمِعَ فیها، وَ أَراکُمْ قَدْ اِجْتَمَعْتُمْ عَلی أَمْرٍ قَدْ أَسْخَطْتُمُ اللهَ فیهِ عَلَیْکُمْ، فَأَعْرَضَ بِوَجْهِهِ الْکَریمِ عَنْکُمْ، وَ أَحَلَّ بِکُمْ نِقْمَتَهُ، وَ جَنَّبَکُمْ رَحْمَتَهُ. فَنِعْمَ الرَّبُ رَبُّنا، وَ بِئْسَ الْعَبَیدُ أَنْتُمْ، أَقْرَرْتُمْ َبِالطَّاعَةِ، وَ آمَنْتُمْ بِالرَّسُولِ مُحَمَّدٍصلی الله علیه وآله ثُمَّ إنَّکُمْ زَحَفْتُمْ إِلی ذُرِیَّتِهِ تُریدُونَ قَتْلَهُمْ، لَقَدِ اسْتَحَوَذَ عَلَیْکُمُ الشَّیْطانُ، فَأَنْساکُمْ ذِکْرَاللهِ الْعَظیمِ،(1) فَتَبّاً لَکُمْ وَ ما تُریدُونَ، إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ، هؤُلاءِ قَوْمٌ کَفَرُوا بَعْدَ إیمانِهِمْ فَبُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمینَ. أقُولُ لَکُمْ، إتَّقُوا اللهَ رَبَّکُمْ وَلاتَقْتُلُونِ، فَإنَّهُ لایَحِلُّ لَکُمْ قَتْلی وَلا إنْتِهاکُ حُرْمَتی، فَإِنّی إبْنُ بِنْتِ نَبیِّکُمْ وَ جَدَّتی خَدیجَةُ زَوْجَةُ نَبِیِّکُمْ، وَ لَعَلَّهُ قَدْ بَلَغَکُمْ قَوْلُ نَبِیِّکُمْ مُحَمَّدٌصلی الله علیه وآله: اَلْحَسَنُ وَالْحُسَیْنُ سَیّدا شَبابِ اَهْلِ الْجَنَّةِ
امام حسین علیه السلام فرمود: (سپاس خدائی را که دنیا را آفرید و آن را سرای فناپذیر و رو به زوال قرار داد، دنیائی که برای صاحبانش از حالی بحالی دگرگون میشود، خودباخته آن کسی است که فریب دنیا را بخورد، و تیره بخت و شقاوتمند کسی است که دنیا او را شگفت زده سازد. ای مردم! این دنیا شما را نفریبد زیرا هرکس بر آن تکیه کند، امیدش به یأس تبدیل میشود و هرکه بر آن دل بندد به آرزویش نمیرسد، شما را میبینم برای کاری اجتماع کردهاید که غضب خدا را بر میانگیزاند، توجّه او را از شما
بازمیگرداند، و عذاب الهی را برای شما فراهم میسازد، و شما را از رحمت و لطفش محروم مینماید.
خدای ما چه خدای خوب و مهربان است و شما چه بندگان بدی هستید شما به اطاعت او گردن نهادید، و به پیامبرش محمّدصلی الله علیه و آله و سلم ایمان آوردید، و آنگاه بر عترت و خاندان او یورش بردید و بر قتل آنان مصمّم شدید! شیطان بر شما تسلّط یافته و یاد خدای بزرگ را فراموش کردهاید.
پس ننگ بر شما و تصمیمتان باد. همه ما، از آن خدائیم و همه ما بسوی او بازخواهیم گشت، آری اینان مردمی هستند که پس از ایمان کفر ورزیدند ننگ و نفرت بر ستمگران باد.) در این هنگام شمر جلو آمد و گفت: آنچنان سخن بگو که ما آن را بفهمیم. امام فرمود: (از خدا بترسید و مرا نکشید، زیرا هیچ مجوّزی برای کشتن من و هتک احترام خاندان من ندارید، من فرزند پیامبر شما هستم و مادر بزرگم خدیجه همسر پیامبر شماست، شاید این فرموده پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را شنیدهاید که فرمود «حسن و حسین دو سرور جوانان بهشت هستند».(2)
1) سوره مجادله آیه 19.
2) مقتل الحسین علیه السلام خوارزمی ج1 ص252، مناقب ابن شهر آشوب مازندرانی ج4 ص100، بحارالانوار ج45 ص5، عوالم بحرانی ج17 ص 249، تاریخ ابن عساکر(شرح حال امام حسین علیه السلام) ص 215.
