پس از اتمام حجّت با یاران، اصحاب و یاران امام حسین علیه السلام چونان کوههای استوار برجای ماندند و گفتند: ما از تو جدا نمیشویم، آنچه تو را نگران میکند ما را نیز اندوهناک میسازد و آنچه به شمامیرسد به ما هم میرسد، و چون ما با تو هستیم از همه کس به خدا نزدیکتریم.
حدیث 184
قال الامام الحسین علیه السلام: فَإِنْ کُنْتُمْ قَدْ وَطَّنْتُمْ أَنْفُسَکُمْ عَلی ما وَطَّنْتُ نَفْسی عَلَیْهِ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللهَ إنَّما یَهَبُ الْمَنازِلَ الشَّریفَةَ لِعِبادِهِ بِاحْتِمالِ الْمَکارِهِ، وَأَنَّ اللهَ وَإِنْ کانَ خَصَّنی – مَعَ مَنْ مَضی مِنْ أَهْلی الَّذینَ أَنَا آخِرُهُمْ بَقاءً فِی الدُّنْیا – مِنَ الْکَراماتِ بِما یَسْهَلُ عَلَیَّ مَعَها اِحْتِمالِ الْکَریهاتِ الْمَکْروُهاتِ، فَإِنَّ لَکُمْ شَطْرُ ذلِکَ مِنْ کَراماتِ اللهِ تعالی.
وَاعْلَمُوا أَنَ الدُّنْیا حُلْوُها وَمُرُّها حُلُمٌ، وَالْاِنْتِباهُ فِی الآخِرَةِ، وَالْفائِزُ مَنْ فازَ فیها، وَالشَّقِیُّ مَنْ شَقیَ فیها.
امام حسین علیه السلام فرمود: (اگر شما دل بر آنچه بندید که من بستهام، بدانید که خداوند جایگاه بلند و شریف را به بندگانی عطا میفرماید که بهنگام مشکلات و سختیها شکرگذار و در مکروهات و ناملایمات صبر داشته باشند. گرچه خداوند مرا اختصاص داد به کرامات اهلبیت من، آنانکه رفتند و من آخرین آنها میباشم، تا بلاها و مکروهات را بر خود هموار سازم. خداوند شما را نیز از کرامات اهل بیت بی بهره نمیگذارد، بدانید که زشت و زیبای دنیا چونان خوابدیدنی است که زود میگذرد، و بیداری و هوشیاری در روز قیامت است، آنکس که در آخرت رستگار شد جاودانه است و آنکس که در روز قیامت به عذاب الهی دچار شد شقاوت و گرفتاری او جاودانه است).
(این سخنرانی دامه دارد که آن را در حرف الف، در معرّفی اهلبیت علیهم السلام آوردهایم مراجعه شود).
