پس از آنکه فشار سیاسی، نظامی یزید و فرماندار او بر امام حسین علیه السلام زیاد شد چون در آن روزگاران، وسائل ارتباط جمعی امروز مانند، رادیو، تلویزیون، تلفن و روزنامهها وجود نداشت، برای اینکه قیام و فریاد خود را بگوش امّت اسلامی برساند، مراسم حج و شهر مکّه را انتخاب فرمود و در اجتماعات حجّاج، سخنرانیهای افشاگرانه خود را سازمان داد، در یکی از آن سخنرانیها اظهار داشت:
حدیث 178
قال الامام الحسین علیه السلام: اَلْحَمْدُ لِلَّهِ وماشاءَاللهُ، وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللهِ، وَصَلَّی اللهُ عَلی رَسُولِهِ، خُطَّ الْمَوْتُ عَلی وُلْدِ آدَمَ مَخَطَّ الْقَلادَةِ عَلی جیدِ الْفَتاةِ، وَ ما اَوْلَهَنی اِلی اَسْلافی اِشْتِیاقَ یَعْقُوبَ اِلی یُوسُفَ، وَخُیِّرَلی مَصْرَعُ اَنَا لاقیهِ کَأَنّی بِاَوْصالی تَقْطَعُها عَسَلانُ الْفَلَواتِ بَیْنَ النَّواویسِ وَکَرْبَلاءَ فَیَمْلَأَنَّ مِنّی اَکْراشاً جَوْفاً وَاَجْرِبَةً سُغْباً، لا مَحیصَ عَنْ یَوْمٍ خُطَّ بِالْقَلَمِ.
رِضَی اللهِ رِضانا اَهْلُ الْبَیْتِ، نَصْبِرُ عَلی بَلائِهِ وَیُوَفّینا اُجُورَ الصَّابِرینَ لَنْ تَشُذَّ عَنْ رَسُولِ اللهِ صلی الله علیه وآله لَحْمَتُهُ، وَهِیَ مَجْمُوعَةٌ لَهُ فی حَظیرَةِ الْقُدْسِ، تَقَرُّبِهِمْ عَیْنُهُ وَیُنْجَزُ بِهِمْ وَعْدَهُ. مَنْ کانَ باذِلاً فینا مُهْجَتَهُ، وَمُوَطِّناً عَلی لِقاءِ اللهِ نَفْسَهُ، فَلْیَرْحَلْ مَعَنا، فَاِنَّی راحِلٌ مُصْبِحاً اِنْشاءَاللهُ تَعالی.(1)
امام حسین علیه السلام فرمود: (سپاس برای خداست آنچه خدا بخواهد همان خواهد بود و هیچ نیرویی حکمفرما نیست مگر به اراده خداوند و درود خدا بر فرستاده او، ای مردم مرگ بر انسانها چونان گردنبند که لازمه گردن دختران است حتمی است، و من به دیدار نیاکانم آنچنان اشتیاق دارم مانند اشتیاق یعقوب به دیدار یوسف است، و برای من قتلگاهی معین گردیده است که در آنجا فرود خواهم آمد. و گویا با چشم خود میبینم که درندگان بیابانها (لشگریان کوفه) در سرزمینی در میان «نواویس» و «کربلا» اعضاء مرا قطعه قطعه و شکمهای گرسنه خود را سیر میکنند، از پیش آمدی که با قلم قضا نوشته شده است چاره و مفرّی نیست. بر آنچه خدا راضی است ما نیز راضی و خشنودیم و در مقابل بلا و امتحان
او صبرو استقامت میورزیم و خدا اجر صبر کنندگان را بر ما عنایت خواهد نمود، در میان پیامبر و پارههای تن وی (فرزندانش) هیچگاه جدائی نخواهد افتاد و در بهشت برین در کنار او خواهند بود زیرا که آنان وسیله خوشحالی و روشنی چشم پیامبر بوده و وعده او نیز «استقرار حکومت الله» به وسیله آنان تحقّق خواهد پذیرفت، پس هرکس آمادگی دارد تا در راه ما خون قلب خود را بریزد، و جان خود را بخدا بسپارد، پس با ما کوچ کند، که همانا من صبحگاه کوچ میکنم اگر خدای بزرگ بخواهد).
1) مثیر الاحزان ص41، کتاب لهوف ابن طاووس ص26، کشف الغمة ج2 ص29، بحارالأنوار ج44 ص366، عوالم بحرانی ج17 ص216، اعیان الشیعة ج1 ص 593.
