زمان مطالعه: < 1 دقیقه
روزی امام حسین علیه السلام در خیابان مدینه عبور میکرد که به چند تن از فقراء مدینه برخورد، آنها نان را بر روی عبای خود همانند سفره گذاشته سرگرم غذا خوردن بودند. امام حسین علیه السلام به آنان سلام کرد، و فقراء او را به همسفره شدن دعوت کردند. امام با تواضع اجابت کرد و در کنارشان نشست و فرمود:
حدیث 158
قال الامام الحسین علیه السلام: لَوْلا أَنَّهُ صَدَقَةٌ لَأَکَلْتُ مَعَکُمْ، ثُمَّ قال علیه السلام: قُومُوا إِلی مَنْزِلی
امام حسین علیه السلام فرمود: (اگر این نانی که شما میخورید صدقه نبود با شما هم غذا میشدم، حال برخیزید و با من به خانهام بیائید.).
سپس همه آنان را بخانه برد و بر سفره خود نشاند و با آنان هم غذا شد، و دستور داد تا به همه آنان لباس کافی و سرمایه زندگی بدهند.
