از امام حسین علیه السلام تفسیر واژه «صمد» در سوره توحید را پرسیدند توضیح داد؛
حدیث 153
قال الامام الحسین علیه السلام: اَلصَّمَدُ: اَلَّذی لاجَوْفَ لَهُ، وَ الصَّمَدُ: اَلَّذی قَدْ اِنْتَهی سُؤْدَدُهُ، وَ الصَّمَدُ: اَلَّذی لا یَأْکُلُ وَ لایَشْرَبُ، وَ الصَّمَدُ: اَلَّذی لایَنامُ، وَالصَّمَدُ: الدَّائِمُ الَّذی لَمْ یَزَلْ وَلایَزالُ.(1)
امام حسین علیه السلام فرمود: («صمد» آن وجودی است که دارای خلأ نیست، «صمد» آن وجود برتری است که بالاتر از آن نمیتوان تصوّر کرد «صمد» آن وجودی است که تغذیه نمیکند «صمد» آن وجودی است که خواب بر او راه ندارد و بالاخره آن ذات ابدی است که همواره بود و خواهد بود.)
1) توحید شیخ صدوق ص90 حدیث 3، نور الثقلین ج5 ص711 حدیث 68، تفسیر برهان ج4 ص525، بحارالأنوار ج 3، ص 223 حدیث 12، معادن الحکمة ج2 ص 51، کنزالقائق ج1 ص 610.
