امام حسین علیه السلام در تفسیر آیه «قل لا اسئلکم علیه أجراً الاّ المودّة فی القربی» توضیح داد که:
(بگو من از شما پاداشی درخواست ندارم جز آنکه اهلبیت مرا دوست داشته باشید.)
حدیث 147
قال الامام الحسین علیه السلام: فی قول الله عزّوجل «قُلْ لا أسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فی الْقُرْبی»(1) قال: وَأنَّ الْقَرابَةَ الَّتی أَمَرَ اللهُ بِصِلَتِها وَ عَظَّمَ حَقَّها وَ جَعَلَ الْخَیْرَ فیها قَرابَتُنا أَهلِ الْبَیْتِ الَّذینَ أَوْجَبَ حَقَّنا عَلی کُلِّ مُسْلِمٍ(2)
امام حسین علیه السلام فرمود: (خویشاوندی که خداوند دستور رعایت آن را داد، و حق آن را بزرگ شمرد و خیر و برکات را در آن قرار داد، دوستی و خویشاوندی ما اهلبیت پیامبر است، که رعایت حق ما را بر هر مسلمانی واجب کرد.(3)
1) سوره شوری آیه 23.
2) محمد بن العباس، عن عبدالعزیزبن یحیی، عن محمد بن زکریا، عن محمد بن عبدالله الخشعمی عن الهیثم بن عدی، عن سعید بن صفوان، عن عبدالملک بن عمیر، عن الحسین بن علی صلوات الله عیلهما فی قول الله عزوجل:.
3) بحار الانوار ج23 ص251 حدیث 27، تفسیر برهان ج4 ص124 حدیث 12، کنز الدقائق ج9 ص262.
