امام حسین علیه السلام در تشییع جنازه مؤمنین و دوستان شرکت میکرد. روزی همراه ابن زبیر در تشییع جنازهای شرکت کرد و تا پایان مراسم در قبرستان و نزدیکی قبر آن مؤمن توقّف فرمود.(1)
روزی با جمعی از یاران در یکی از کوچههای مدینه نشسته بود که جنازه یک نفر یهودی را میبردند. امام بلند نشد و اعتنائی نکرد. برخی از همراهان بلند شدند و ادّعای آنان، رفتار پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بود که چون جنازه یهودی را میبردند پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم بلند شد. امام توضیح داد که بلند شدن رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم برای احترام گذاشتن به جنازه یهودی نبود بلکه:
حدیث 136
قال الامام الحسین علیه السلام: مُرَّتْ جَنازَةُ یَهُودِیٍّ فَکانَ رُسُولُ اللهصلی الله علیه وآله عَلی طَریقِها جالِساً، فَکَرِهَ أَنْ تَعْلُوَ رَأْسَهُ جَنازَةُ یَهُودِیٍّ، فَقام لِذلِکَ(2)
امام حسین علیه السلام فرمود: (پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم با همراهان در کوچهای نشسته بودند که جنازه یهودی را از آنجا عبور دادند آنحضرت خوش نداشت نشسته باشد و سرش را بخاطر جنازه یهودی بلند کند، پس بلند شد و قدم زد تا آنان بگذرند.).
پس برخواستن رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم برای احترام گذاشتن به جنازه یهودی نبود.
و در نقل دیگری توضیح داد که:
حدیث 137
قال الامام الحسین علیه السلام: إنّما قامَ رَسُولُ اللهَ صلی الله علیه وآله مِنْ اَجْلِ جَنازَةِ یَهُودِیٍّ مُرَّبِها عَلَیْهِ.
امام حسین علیه السلام فرمود: (همانا رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم برای جنازه یهودی که مقابل آن حضرت عبور دادند، برخواست و توضیح داد: برای آن برخواستم که بوی بد او مرا رنج میداد.)
1) دعائم الاسلام ج1 ص233.
2) اصول کافی ج3 ص192 حدیث 2، تهذیب شیخ طوسی ج1 ص456 حدیث 1487، بحارالأنوار ج44 ص203 حدیث 21، عوالم بحرانی ج17 ص72 حدیث 7، وسائل الشیعة ج2 ص839 حدیث 2.
