یکی از شهداء سر فراز عاشورا «عبدالله بن عمیر کلبی» است، دارای دستان بلند و بازوان تنومند بود. وقتی «یسار» غلام زیاد بن ابی سفیان و «سالم» غلام عبیدالله بن زیاد به میدان آمدند و مبارز میطلبیدند، «حبیب بن مظاهر» و «بُریر» برخاستند که جواب آنها را بدهند، امام مانع شد تا آنکه عبدالله بن عمیر اجازه خواست و یک تنه بر آن دو نفر یورش برد و کار آنها را ساخت و سپس خود را به قلب سپاه عمر سعد زد، و رجز حماسی میخواند. اینجا بود که همسرش عمود خیمه را گرفت و به یاری شوهر شتافت و میگفت. شوهرم ازخاندان پیامبر دفاع کن، من به خیمهها بازنمیگردم تا با تو کشته شوم. حضرت اباعبدالله علیه السلام او را فراخواند و از آنها تشکّر کرد.
حدیث 133
قال الامام الحسین علیه السلام: جُزِیْتُمْ مِنْ أَهْلِ بَیْتٍ خَیْراً، اِرْجَعی رَحِمَکِ اللهُ اِلیَ النِّساءِ فَاجْلِسی مَعَهُنَّ، فَاِنَّهُ لَیْسَ عَلَی النِّساء قِتالٌ.
امام حسین علیه السلام فرمود: (در راه حمایت از اهلبیت من، به پاداش نیک نائل شوید، خدا رحمتت کند، بسوی خیمهها برگرد، همانا بر زنان جهاد واجب نشده است.)
