پاداش اشک بر مصیبت‏های اهل بیت‏

همدردی و دلسوزی کردن یکی از ارزش‏های اخلاق اجتماعی است و همدردی و اشک ریختن بر مصیبت‏های عترت رسول ‏خدا صلی الله علیه و آله و سلم که برای رشد و کمال و سعادت جاویدان ما دچار آنهمه از بلاها و مشکلات شدن، یک وظیفه ملّی و الهی است.

حدیث 99

قال الامام الحسین‏ علیه السلام: ما مِنْ عَبْدٍ قَطَرَتْ عَیْناهُ فیناقَطْرَةً، أَوْدَمَعَتْ عَیْناهُ فینا دَمْعَةً، إِلاّ بَوَّ أهُ اللهُ بِها فی الْجَنَّةِ حُقُباً.

امام حسین‏ علیه السلام فرمود: (هیچ بنده‏ای نیست که در مصیبت ما قطره‏ای اشک ریزد و یا چشمانش گریان شود، مگر آنکه خدا او را به خاطر ما به سبب آن گریه همیشه و ابدی در بهشت جای دهد.(1)

1) أمالی شیخ مفید ص340، أمالی شیخ طوسی ج1 ص116، منتخب طریحی ص447، ینابیع المودّة ص228 و 330، بحارالأنوارج44 ص 280 حدیث 8.