أصبغ بن نباته نقل میکند: روزی خدمت حضرت اباعبدالله علیه السلام رسیدم، و سئوالاتی و خواستههائی داشتم، وقتی بر امام حسین علیه السلام وارد شدم و سلام کردم، اسرار درون مرا میدانست و به سئوالات من پاسخ فرمود، و خواستههای مرا با قدرت معجزه پاسخ فرمود و آنگاه اظهار داشت:
حدیث 87
قال الامام الحسین علیه السلام: نَحْنُ الَّذینَ عِنْدَنا عِلْمُ الْکِتابِ وَ بَیانُ ما فِیهِ، وَ لَیْسَ لِإَحَدٍ مِنْ خَلْقِهِ ما عِنْدَنا؛لأنَّا أَهْلُ سِرِّ اللهِ». فتبسّم فی وجهی، ثمّ قال علیه السلام: نَحْنُ آلُ اللهِ وَ وَرَثَةُ رَسُولِهِ.
امام حسین علیه السلام فرمود: (ما هستیم کسانی که نزد ماست علم کتاب، و تفسیر صحیح آن، و آنچه در نزد ماست در اختیار هیچکدام از بندگان خدا نیست، زیرا ما شایسته اسرار الهی میباشیم
«و در حالی که لبخند میزد فرمود» مائیم خاندان خدا و وارثان پیامبر او).
