حضرت اباعبدالله علیه السلام برای روشن ساختن دوران زندگی حضرت مهدی علیه السلام برای یاران خویش از غیبت صغری و کبری آن حضرت سخن گفت و توضیح داد که:
حدیث 73
قال الامام الحسین علیه السلام: لِصاحِبِ هذا الأَمْرِ – یعنی المَهْدِیّ علیه السلام – غَیْبَتانِ؛ إِحْداهُما تَطُولُ حَتّی یَقُولَ بَعْضُهُمْ: ماتَ، وَ بَعْضُهُمْ: قُتِلَ، وَ بَعْضُهُمْ: ذَهَبَ. وَ لایَطَّلِعُ عَلی مَوْضِعِهِ أَحَدٌ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا غَیْرِهِ، إلاَّ الْمَوْلَی الَّذی یَلی أَمْرَهُ.(1)
امام حسین علیه السلام فرمود: (برای صاحب امر (مهدی «عج») دو غیبت مطرح است یکی از آندو چنان طولانی است که گروهی خواهند گفت او مرده است. و جمعی خواهند گفت او کشته شده است. و جمعی دیگر خواهند گفت که او ظهور کرده است. و کسی از جایگاه او اطّلاعی نخواهد داشت جز رهبرانی که نماینده او بوده و دستوراتش را اجرا میکنند).
1) عقد الدرر ص134.