4109. الخصال بإسناده عن الحسین بن علیّ عن أبیه أمیر المؤمنین علیهما السلام: إنَّ اللّهَ تَبارَکَ وتَعالى أخفى أربَعَةً فی أربَعَةٍ: أخفى رِضاهُ فی طاعَتِهِ؛ فَلا تَستَصغِرَنَّ شَیئا مِن طاعَتِهِ فَرُبَّما وافَقَ رِضاهُ و أنتَ لا تَعلَمُ، و أخفى سَخَطَهُ فی مَعصِیَتِهِ، فَلا تَستَصغِرَنَّ شَیئا مِن مَعصِیَتِهِ فَرُبَّما وافَقَ سَخَطَهُ مَعصِیَتُهُ و أنتَ لا تَعلَمُ، و أخفى إجابَتَهُ فی دَعوَتِهِ؛ فَلا تَستَصغِرَنَّ شَیئا مِن دُعائِهِ فَرُبَّما وافَقَ إجابَتَهُ و أنتَ لا تَعلَمُ، و أخفى وَلِیَّهُ فی عِبادِهِ؛ فَلا تَستَصغِرَنَّ عَبدا مِن عَبیدِ اللّهِ فَرُبَّما یَکونُ وَلِیَّهُ و أنتَ لا تَعلَمُ.(1)
4110. الکافی عن أبی حمزة الثمالی عن أبی جعفر [الباقر] علیه السلام: لَمّا حَضَرَ عَلِیَّ بنَ الحُسَینِ علیه‌السلام الوَفاةُ ضَمَّنی إلى صَدرِهِ، ثُمَّ قالَ: یا بُنَیَّ! اوصیکَ بِما أوصانی بِهِ أبی علیه‌السلام حینَ حَضَرَتهُ الوَفاةُ، وبِما ذَکَرَ أنَّ أباهُ أوصاهُ بِهِ، قالَ: یا بُنَیَّ، إیّاکَ وظُلمَ مَن لا یَجِدُ عَلَیکَ ناصِرا إلَا اللّهَ.(2)
4109. الخصال به سندش، از امام حسین، از امام على علیهما السلام: خداوند تبارک و تعالى چهار چیز را در چهار چیز، پنهان کرده است: رضایتش را در طاعتش، پنهان کرده است. پس هیچ یک از طاعتهاى او را خُرد مشمار که چه بسا همان، با رضایت خدا همراه باشد و تو ندانى و نارضایىاش را در معصیتش پنهان کرده است. پس هیچ یک از معصیتهاى او را کوچک مشمار که چه بسا نارضایىاش با معصیتى همراه شود و تو ندانى. اجابتش را در دعا پنهان کرده است. پس هیچ دعایى را کوچک مشمار که چه بسا با اجابتش قرین شود و تو ندانى. ولىّ خود را میان بندگانش پنهان کرده است. پس هیچ یک از بندگان خدا را کوچک مشمار که چه بسا او ولىّ خدا باشد و تو ندانى.
4110. الکافى از ابو حمزه ثُمالى، از امام باقر علیه السلام: چون وفات [پدرم] على بن الحسین علیه‌السلام فرا رسید، مرا به سینهاش چسبانْد و فرمود: «اى پسر عزیزم! تو را به چیزى سفارش مىکنم که پدرم هنگام فرا رسیدن وفاتش به من سفارش کرد و او هم گفت که پدرش به او سفارش کرده است. فرمود: «اى پسر عزیزم! مبادا به کسى که یاورى در برابر تو جز خداوند ندارد، ستم کنى»».
4111. الکافی عن أبی حمزة عن أبی جَعفَرٍ [الباقر] علیه السلام: لَمّا حَضَرَت أبی عَلِیَّ بنَ الحُسَینِ علیه‌السلام الوَفاةُ، ضَمَّنی إلى صَدرِهِ وقالَ: یا بُنَیَّ اوصیکَ بِما أوصانی بِهِ أبی حینَ حَضَرَتهُ الوَفاةُ، وبِما ذَکَرَ أنَّ أباهُ أوصاهُ بِهِ: یا بُنَیَّ، اصبِر عَلَى الحَقِّ وإن کانَ مُرّا.(3)
4112. حلیة الأولیاء بإسناده عن الحسین بن علیّ عن علیّ علیهما السلام: أشَدُّ الأَعمالِ ثَلاثَةٌ: إعطاءُ الحَقِّ مِن نَفسِکَ، وذِکرُ اللّهِ عَلى کُلِّ حالٍ، ومُواساةُ الأَخِ فِی المالِ.(4)
4111. الکافى به نقل از ابو حمزه، از امام باقر علیه السلام: چون زمان مرگ پدرم على بن الحسین علیه‌السلام فرا رسید، مرا به سینهاش چسباند و فرمود: «پسرم! سفارشى به تو مىکنم که پدرم هنگام وفات به من کرد و فرمود که پدرش آن را به وى سفارش کرده است: پسرم! بر حق، صبر کن، هر چند تلخ باشد».
4112. حلیة الأولیاء به سندش، از امام حسین علیه السلام، از امام على علیه السلام: سختترینِ کارها، سه چیز است: رعایت حقوق دیگران در ارتباط با خویش، به یاد داشتن خدا در هر حال، و از خود گذشتگىِ مالى نسبت به برادر دینى.
1) الخصال: ص 209 ح 31، معانی الأخبار: ص 112 ح 1، کمال الدین: ص 296 ح 4 کلّها عن محمّد بن مسلم عن الإمام الباقر عن أبیه علیهما السلام، معدن الجواهر: ص 42 عن الإمام الحسین علیه السلام، بحار الأنوار: ج 93 ص 363 ح 4.
2) الکافی: ج 2 ص 331 ح 5، الخصال: ص 16 ح 59، الأمالی للصدوق: ص 249 ح 272، روضة الواعظین: ص 510، بحار الأنوار: ج 46 ص 153 ح 16.
3) الکافی: ج 2 ص 91 ح 13، مشکاة الأنوار: ص 58 ح 67، بحار الأنوار: ج 70 ص 184 ح 52 وراجع: کتاب من لا یحضره الفقیه: ج 4 ص 410 ح 5891.
4) حلیة الأولیاء: ج 1 ص 85 عن أحمد بن عامر الطائی عن الإمام الرضا عن آبائه علیهم السلام، کنز العمّال: ج 16 ص 238 ح 44300.
