از حوالى سال 1300 ق، به بعد، تعمیرات فراوانى در حرم امام حسین علیه‌السلام توسّط قاجارها (اعم از شاهان، شاهزادگان یا همراهان آنها)، صورت گرفته است. جزئیات این تعمیرات، در منابع سفرنامهاى و تواریخى که براى این شهرها نوشته شده، آمده است. در این دوره، شمارى از تاجران برجسته ایرانى و عراقى نیز در این قبیل اقدامات، سهیم بودهاند. تجّار و سرشناسان مسلمان هند، بویژه از فرقههاى اسماعیلیه، نیز در این قبیل امور، مشارکت فعّال داشتهاند، که از جمله آنها، سیّد طاهر سیف الدین هندى است که در سال 1355 ق، با دیدن وضعیت اسفبار حرم امام حسین علیه السلام، اقدامات فراوانى انجام داد.(1)
در تمام نقاط حرم، به سان دیگر مراکز زیارتى عراق، نام سلاطین صفوى و قاجار، بر روى کتیبهها دیده مىشد که همگى آنها در دوره حکومت صدام حسین، نابود گردید تا آثار ایرانى و فارسى در عتبات، به طور کامل، محو شوند. امروزه، این نامها تنها در کتابها، خاطرات، سفرنامهها، برخى تصاویر و به احتمال، اسنادى که در آرشیوهاى دوره سلطنت عثمانى بر جاى مانده، قابل رؤیت اند.
1) تاریخ العراق: ج 4 ص 116.
